โตเกียว8

29 มีนาคม 2556 ยังอยู่ในวันที่ห้าของการเดินทาง

Tokyo National Museum

---

หลังจากอิ่ม (ไม่มาก) อร่อยกันแล้ว ที่คัปปะซูชิ

เราก็ไปต่อกันที่ Tokyo National Museum 

หลักการมาเที่ยวต่างประเทศของเราทุกที่

จะต้องมีพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ สอดแทรก เข้าในโปรแกรมทุกครั้ง

และก่อนมาได้วางแผนไว้จะไปสัก 4 พิพิธภัณฑ์กันเลย  แต่…

---

แต่พอได้เข้า Tokyo National Museum  แล้วผิดหวังสุดๆ 

ไม่ใช่ว่าเขาทำไม่ดีนะ  เขาทำดี  แต่เพราะจินตนาการว่า เป็นพิพิธภัณฑ์แห่งชาติเลยนะ

ต้องมีเรื่องประวัติศาสตร์เยอะๆ อย่างที่เคยไปฮ่องกง

เป็นพิพิธภัณฑ์แห่งชาติของฮ่องกงเลย    เราประทับใจที่นั่นสุดๆ

การจัดวาง  การนำเสนอดีมากๆ  แถมวันนั้นยังได้เข้าฟรีอีกต่างๆหาก

---

แต่ Tokyo National Museum  นี้ออกแนวศิลปะ

แนวโชว์ข้าวของเครื่องใช้โบราณมากกว่า

ไม่ได้นำเสนอลำดับประวัติศาสตร์สักเท่าไหร่

จึงไม่ค่อยปลื้มกับที่นี่นัก   แต่พื้นที่ด้านหลัง   เป็นบ้านโบราณ สวน บึง มีต้นซะกุระ

ดูแล้วอยากนั่งกินอะไรแถวนั้นจัง   อากาศก็ดี   เวลาลมพัดทีซะกุระร่วงพลิ้วสวยมาก

---

จากนั้น เราเดินเข้าสวนสาธารณะ ที่อุเอโนะ  ซึ่งอยู่ติดกับพิพิธภัณฑ์นั่นแหล่ะ

บรรยากาศก็เป็นดั่งที่เคยดูรีวิวมา  สวย  มีชีวิตชีวาดีมาก  เด็กๆวิ่งเล่น  เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กๆ

เหมือนในหนังญี่ปุ่นเลย   หนุ่มสาวมานั่งคุยกัน   ผู้สูงอายุก็เยอะนั่งชมวิวเฉยๆ

---

ดีตรงที่อากาศเย็น  ไม่ร้อน  ที่นั่งเยอะ  มีดอกซะกุระเยอะ

อีกด้านหนึ่งก็มีคนมานั่งกินเบียร์กัน  สังสรรค์กันใต้ต้นซะกุระ บ้างก็นอนจองที่

---

บังเอิญว่าเราถ่ายรูปไม่ค่อยเป็น  ชอบถ่ายในเชิงเก็บเป็นความทรงจำซะมากกว่า

ถ่ายแบบเห็นบรรยากาศจริงๆ  ถ่ายคน  ถ่ายแวดล้อมโดยรวม  ไม่ต้องเอาแต่มุมสวยๆ

เพราะเคยเห็นคนที่ถ่ายรูปที่สวยๆ  เราเห็นก็อยากไปบ้าง   ทำไมมันช่างสวยอย่างนี้

แต่พอมาจริงๆแล้ว  ก็งั้นๆ   ไม่ได้สวยอย่างในรูปเลย   คือเขาถ่ายสวยไง  มันเลยหลอกตา

(ประมาณว่าตัวเองถ่ายไปเป็น  ถ่ายไม่สวยเลยพาลว่างั้น)

---

แต่สังเกตุเพิ่มได้อีกอย่างคือ ผู้สูงอายุที่นี่เยอะมาก

เดินเหินกันปกติ  ตัวไม่ค่อยงอ ไม่ค่อยอ้วน  เดินกันเก่งมาก

แม่เราแค่เดินในห้าง  ยังขี้เกียจเดิน  นั่งรอ

ใครจะไปไหนก็ไปเหอะ ชั้นจะรอตรงนี้  เสร็จแล้วมารับแล้วกัน

---

เราไปต่อกันที่ Sky tree  อันนี้สามีต้องการมาให้เห็นเป็นบุญตา

แค่มองๆแล้วก็ไป  ก็เพียงพอแล้ว   เพราะเราไม่ได้พิศวาสการขึ้นที่สูง

ยิ่งเสียตังค์ด้วยแล้ว  อย่าหวังจะได้แอ้ม  แต่ของเขาก็สวยจริงๆนะ

ดึงดูดนักท่องเที่ยวได้ดีทีเดียว   แต่ที่มองๆ   ลูกค้า 99%  เป็นคนญี่ปุ่นนะ

(อีกแล้ว ตั้งแต่ดิสนี่ย์แล้ว ก็คนญี่ปุ่นอุดหนุนกันเองดีจริงๆ)

ต่างชาติก็คงมีแหล่ะ แต่เราไม่ค่อยเห็นเลย  ทั้งซื้อของทั้งเที่ยว

ไม่ค่อยเห็นผมทอง  หรือจีนๆเลย  (ไม่ค่อยเห็นไม่ใช่แปลว่าไม่มีนะเออ)

---

มาที่นี่ได้ประหยัดมากๆ  อย่างที่ไม่ได้ประหยัดในการไปประเทศอื่นคือ

เรื่องน้ำดื่ม  ที่ดื่มได้ทุกที่  มีที่กดดื่มฟรี  ตามรถไฟฟ้าก็มี

ปกติเราต้องซื้อน้ำขวดใหญ่ๆ   แล้วแบ่งใส่ขวดเล็ก

แล้วใส่เป้ไปเที่ยวกับเราด้วยทั้งวัน   ทำให้หนัก

แต่ที่นี่ไม่ต้องเลย  เอาแค่ขวดเล็กๆ   ใส่น้ำนิดหน่อยแค่พอกิน 2-3 อึก

กินหมดก็ไปเติมได้หลายที่   เห็นบ่อยมาก   พวกเราเป็นพวกกินน้ำเยอะอยู่ด้วย

---

ย้อนกลับไปที่ Asakusa  เพื่อซื้อตั๋ว Nikko Pass เพื่อไป Ado wonderland

และซื้อตั๋ว Spacia เตรียมไว้

จริงๆไม่ต้องซื้อเตรียมไว้ก็ได้  แต่เราเป็นพวกชอบเตรียมไว้ก่อน

---

พอเห็นเครื่องขายตั๋วอัตโนมัติ  ก็อยากลองเข้าไปกด

เพราะไม่ได้ลอง ตอนอยู่สนามบิน   คราวนี้ได้เล่นแล้ว

กดๆดู ทำไมเลือกสถานีแล้ว   ราคามันไม่เท่ากับที่เราดูมา

คงไม่ใช่แล้ว ก็เลยไปถามเจ้าหน้าที่ ที่เคาร์เตอร์

เขาก็บอกให้ไปซื้อที่ออฟฟิศตรงโน้นแน่ะ

---

รูปด้านซ้ายมือ เป็นด้านหน้าของสถานี asakusa ของ tobuline

เดินเข้าไปก็จะเจอ  Tobu Sightseeing Service Center

เปิดประตูเข้าไปก็จะเจอ จนท.น่ารัก ต้อนรับ ยินดีตอบคำถามสุดๆ

---

ไม่รู้ประเทศนี้  เขาอบรมทรัพยากรคนของเขายังไง

11 วันที่มา   ยังไม่เห็นผู้ให้บริการที่ไหน  ทำหน้าบึ้งใส่ลูกค้าเลย

แต่กลับยิ้มแย้ม  ยินดีพูดซ้ำกี่รอบก็ได้

ในที่นี้ไม่พูดถึงความเต็มใจด้วยใจจริงหรือไม่นะ  หรือมีแรงกดดันอะไรหรือเปล่า

---

แต่ผลที่ออกมา สู่สายตานักท่องเที่ยวอย่างเรา

มันได้ประทับลงไปในหัวใจเรียบร้อยแล้ว

อย่างน้อยเราก็นำข้อดีของเขามาใช้   อะไรที่ไม่ดีก็ไม่นำกลับมาเท่านั้นเอง

---

มาถึง Asakusa  ย่านท่องเที่ยวยอดฮิตของคนไทยอีกแล้ว

ย่าน Asakusa เป็นย่านที่เราไม่ได้คลั่งไคล้อะไรเลย  ตั้งแต่ก่อนมาแล้ว

เพราะรู้ว่าแหล่งแบบนี้  ของที่ขายก็ต้องขายนักท่องเที่ยวอยู่แล้ว

แต่เราชอบแบบชาวบ้าน   แบบชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านจริงๆมากกว่า

---

ส่วนเรื่องไหว้พระ  เข้าวัดอะไรนี่  ก็ต้องบอกอย่างไม่อายเลยว่า  ไม่พิศวาส

ไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบนะ  ดูได้  สวยดี  ไม่ได้ลบหลู่

เพียงแต่ถ้าไม่ได้ไปก็ไม่เป็นไร  ที่นี่เจอคนไทยเยอะอีกแล้ว

ถึงขั้นที่ว่าตอนเดินผ่าน คนลากรถลากแบบญี่ปุ่นโบราณ

เราแค่ด้อมๆมองๆ  อ่านป้ายที่เขาเขียน  อยากรู้ว่าราคาเท่าไหร่

---

เราพูดกันเองเป็นภาษาไทย   เขาคงได้ยิน ก็เข้ามายกมือไหว้

สวัสดีครับด้วย  แหม…คนไทยนี่ดังใช่ย่อย (เรื่องจับจ่ายเนี่ยะ)

แล้วก็เข้ามานำเสนอคอร์สนั่งรถลากรอบย่านนั้น

น่าสนใจเหมือนกัน แต่ชอบเดินมากกว่า  และที่สำคัญแพงมาก

---

เราชอบเดินออกนอกเส้นทางที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เขาเดินกัน

เลยหลงเข้ามาในซอยนึง   เห็นคนต่อแถวรออะไรกันก็ไม่รู้

ยาวเหยียดหลายร้อยเมตร ก็เลยอยากรู้    เดินเข้าไปด้อมๆมองๆ ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าทำอะไรกัน

แต่เห็นเขียนป้ายว่า Star Plaza (Handprint)

ก็เลยสรุปเอาเองว่า  ต่อคิวขอลายเซ็นต์ดารา   หรือไม่ก็รอเข้าชมอะไรซักอย่าง

---

แต่ไม่เป็นไร  มืดแล้วต้องรีบไปต่อ  เดินๆไป  เจอซุปเปอร์มาเก็ต

ร้านนึงขายกะทะเทฟล่อน  แค่ 500 เยนเอง  กะจะซื้อมาแล้ว

โดนสามีเบรคไว้ว่า  เดี๋ยวที่ในกระเป๋าไม่พอ  แต่มันถูกจริงๆนะ

มีกะทะทำไข่หวานด้วย   น่าซื้อมากเลย   แต่ที่บ้านก็มีแล้ว

ไม่รู้จะซื้อมาทำไร   เห็นแก่ของถูก

---

แล้วก็เจอแกงกะหรี่แบบซอง    ลดราคาเหลือ   49 เยนเอง โคตรถูกเลย

ตีเป็นเงินไทยก็ซองละสิบกว่าบาท  จะบ้าหรอ แกงกะหรี่ญี่ปุ่นเลยนะ

ที่ปกติที่ไทยขายซองละร้อยกว่าบาทนั่นแหละ

---

แต่ตอนนั้นเพิ่งมา  เลยไม่ได้รู้ราคามาก ว่าถูกจริงป่าว  เดี๋ยวไปที่อื่นก็ราคานี้  ขี้เกียจแบก

แต่พอวันอื่นๆ  ไปซุปเปอร์ที่อื่น  เห็นขายกัน 159 เยนขึ้นไปทั้งนั้น

เราเลยเจ็บใจตัวเองว่าน่าจะเหมามาซัก 10 โหล

---

เพราะชอบกินแกงกะหรี่  ตอนกลับมาไทย  ก็ลองเอามาทำกินดู  ก็อร่อยดี

เสียดายซื้อไอ้ที่ซองละ  49 เยน มาแค่ 4 อันเอง

ซื้อร้านอื่นอีก 6 อัน ประมาณซองละ 88-100 เยน   ก็ถือว่าถูกมากๆ

เพราะลองไปที่   terminal21  แถวอโศก

ก็ไปดูในซุปเปอร์เห็นขายเหมือนกันเป๊ะ แต่ซองละร้อยกว่าบาท

คือตัวเลขคล้ายกัน แต่เป็นหน่วยบาท   มันก็แพงกว่าหลายเท่าอะดิ

---

การท่องเที่ยวเฉพาะตัวของเรา  จะชอบออกนอกเส้นทาง

ที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เขาไป   เพราะมันจะได้ของที่ถูกกว่า   และชาวบ้านมากกว่า

ได้เห็นในสิ่งที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ไม่เห็น   และที่ที่เห็นแล้วชอบเข้าที่สุดคือ

ซุปเปอร์มาเก็ต   เข้าไปก็ไม่ได้ซื้ออะไรหรอก    ชอบดูของเฉยๆ

ดูราคาว่าเท่าไหร่   สมมติตัวเองว่ามาอยู่  ต้องใช้ค่ากินเท่าไหร่

---

ของบางอย่างก็แพงเว่อร์  แต่ของบางอย่างก็ถูก   อย่างเต้าหู้ญี่ปุ่นนิ่มๆ

ก็ราคาถูกกว่าบ้านเราอีก  ซูชิ ราคาก็พอๆกับที่ท็อปส์เลย

หรือแกงกะหรี่ ก็พอๆกับร้านอาหารแพงๆในห้าง

ก็เลยเข้าใจว่า หลายๆอย่างในไทยเรา  กินราคาญี่ปุ่นกันหรือนี่

ทั้งๆที่วัตุดิบบางอย่าง  ก็ใช้ในไทยได้  ราคาก็น่าจะถูกกว่า

---

เอาเป็นว่าตาดีได้ตาร้ายเสีย   ในซุปเปอร์ก็เหมือนกัน

บางอย่างก็ถูกน่าซื้อ  อย่างผงโรยข้าวมีให้เลือกเยอะเลย

ซองละ 88 เยน  ก็ประมาณ  27 บาท

แต่ไปดูที่ไทย  ขายซองละร้อยกว่าบาท   เราแทบเป็นลม

เพราะเสียดายที่ไม่ได้ซื้อมาเยอะๆ   แจกญาติีพี่น้อง

---

ขากลับจะถึงโรงแรม   ในสถานีรถไฟมีโต๊ะวางขายเค้กวงกลมๆ

เห็นขายไอ้เค้กนี้กันเยอะมาก  จนนึกว่าเป็นเค้กประจำชาติไปเลย

แฟมมิลี่มาร์ท  เซเว่นอีเลฟเว่น  ก็มีขาย  แบ่งขายเป็นครึ่ง  หรือชิ้นเล็กๆ  ร้อยกว่าเยนแล้วแต่ขนาด

---

แต่นี่ขายเป็นตั้งๆ  ลักษณะทรงคล้ายกระดาษทิชชู่

มีรูอยู่ตรงกลาง  แต่เนื้อเป็นคล้ายเค้กแน่นๆ  อร่อยมาก

เขาขาย 2 ก้อน 500 เยน  ก็เลยสอยมา  กินกันหลายวันเลยกว่าจะหมด

---

กลับมาเมืองไทยเห็นมีขายที่ท็อปส์ด้วย  เป็นแบบหรู ดูดี  ราคาแพงมาก

เลยรู้ว่าเขาเรียกว่า Japanese baumkuchen

---

กลับมาโรงแรม   เอาของในตู้เย็นที่ซื้อเก็บไว้ออกมากิน

มีขนมอันนึงที่ชอบมาก  ซื้อมาจากร้าน 210 เยน

ทีแรกนึกว่าถั่วแดงกวนปั้น  ข้างในเป็นโมจิ

แต่พอมากินมันเป็นถั่วแดงกวน  ห่ออยู่ข้างนอก  ข้างในเป็นข้าวเหนียว

คล้ายข้าวเหนียวมูล  แต่ไม่หวาน  หน้าตาเละๆ  แต่ก็อร่อยมาก

---

สรุปค่ากินวันนี้ (มีซื้อเก็บไว้กินวันอื่นๆด้วย)

• คัปปะซูชิ 892 เยน

• สตรอเบอร์รี่ 1300 เยน

• ขนมร้าน210เยน 630 เยน

• เค้กทรงทิชชู่ Japanese baumkuchen 500 เยน

• ซุปเปอร์ย่านอาซะกุซะ แกงกะหรี่ซองเอากลับบ้าน + น้ำผลไม้ 430 เยน

---

 

รวมรีวิวเที่ยวโตเกียวทุกตอน

 

---