โตเกียว14

3 เมษายน 2556 วันที่สิบของการเดินทาง

Hakone Area (Rainy Day Version)

---

เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ต้องตื่นตี 4 ครึ่ง  ออกจากโรงแรมตอน 6 โมงเช้า

ไปถึงชินจุกุ 6.40 น.  เพราะวันก่อน ได้จองตั๋ว  Hakone Pass

(ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องจอง)  ได้เวลา 7.28 น. เป็น Romance Car ซะด้วยนะ

---

แต่เนื่องจาก พวกเราไปถึงก่อนเวลานานมาก เลยไม่อยากรอ

เลยลองไปถามเจ้าหน้าที่ว่า  เปลี่ยนเวลาได้มั้ย   ปรากฏว่าเขาบอกว่าได้แฮะ

แต่เที่ยวที่เร็วที่สุดคือ 7.00 น.  ณ เวลาที่ถามนั้น ก็เหลือบดูนาฬิกาแขวนผนังข้างหลังเจ้าหน้าที่

เข็มสั้นชี้เลข 6 เกือบเลข 7  เข็มยาวชี้เลข 7 หรือ 8 ก็ไม่รู้  คือเข็มวินาทีมันเดินไปครึ่งนึงแล้ว

---

เราก็เปรยว่า  Oh!….About 3 minutes  ประมาณว่ารถไฟจะออกแล้ว

จะทันมั้ยเนี่ย   เขาก็บอกหน้าตาเฉยๆ  ไม่ได้เร่งอะไรเลยว่า

No!… 2 minutes ต่างหาก ตอนนี้เหลือ 2 นาทีแล้ว

แหมพูดผิดไปนิดเดียวเอง  ก็อุทานขึ้นมาแบบประมาณเท่านั้น

ไม่ได้จริงจังอะไร   แต่ญี่ปุ่นเขาเป๊ะเรื่องเวลามาก

---

รถไฟก็ออกตรงเวลาเป๊ะ  ไม่มีเศษ  7.01 อะไรเลยนะ  โชคดีที่อยู่ไม่ไกล

กระเผลกไปเรื่อยๆ ในเวลา 2 นาที   แบบเฉีียดฉิว

ในบัตรมีที่นั่งระบุให้ ต้องนั่งตามนั้น

แต่กวาดสายตาดูแล้ว มันโล่งมาก  ตู้ที่นั่งมีเราอยู่แค่ 2 คน

---

รถไฟ Romance Car  ดูหรูหรากว่า SPACIA

แต่เสียดายที่…โอ้…ไม่นะ…ฝนตกหนักกว่าเมื่อวานอีก

ไม่เห็นวิวอะไรนอกหน้าต่างเลย   เลยทำใจแล้วว่า  อาจจะไม่ได้เห็นภูเขาไฟฟูจิ

แต่ก็พยายามอ้อนวอนท้องฟ้า ให้ตกลงมาเยอะๆ  ตกให้หมดเร็วๆ  จะได้ฟ้าโปร่งซะที

---

นั่งกินขนมปังในรถไฟนั่นแหละเป็นมื้อเช้า

จนมาถึงสถานี Hakone Yumoto  ตอน 9 โมง   ฝนก็ยังตกอยู่

เดินออกไปชมวิว(ฝน)ที่สะพานข้ามแม่น้ำ   ที่เขาว่าเป็นหิมะที่ละลายจากฟูจิลงมา

เดินสักพัก   รู้สึกไม่มีอะไรแล้ว   ก็ไปต่อขึ้นรถไฟ  เพื่อขึ้นเขา

---

รถไฟแบบนี้   เห็นเขาเรียกว่า สวิช แบ๊ค 

ตอนแรกไม่รู้ว่า มาจากภาษาอังกฤษคำว่า Swiss back หรือเปล่า

เพราะประเทศสวิส เป็นผู้ออกแบบให้   หน้าตารถไฟก็คล้ายสวิส

หรือมาจากคำว่า Switch Back  เพราะเป็นรถไฟ  ที่เคลื่อนที่แบบซิกแซก

เพราะเป็นการขึ้นเขา ก็เลยต้องยึกยักๆ  สับเป็นฟันปลาไต่ขึ้นเขาไป

---

แต่มารู้ตอนที่นั่งรถไฟนี่แหล่ะ  เพราะได้ยินคนข้างๆ เขาคุยกันเป็นภาษาอังกฤษ

ว่ารถไฟนี้เขาเรียก Switch Back หรือ Railway Zig Zag 

ส่วนตัวตู้รถไฟเรียก Swiss Train (แต่ญี่ปุ่นเรียก Hakone Tozan railway)

---

ตอนนั่งไปกลางทางก็สงสัยว่า  แล้วคนที่ขึ้นกลางทาง  เขาเสียเงินตอนไหน

เพราะชะโงกออกไปดู ไม่เห็นมีที่กั้น หรือ ที่ให้เสียบบัตรอะไรเลย

อันนี้ยังสงสัยอยู่  กะว่าถ้าไปรอบหน้า  จะลองลงสถานีอื่นดูบ้าง

---

ซิกแซกไปมา จนมาถึง สถานี Gora  ฝนก็ยังตก  (แต่ยังพอมีหวัง อาจจะหยุดตกได้)

จึงไม่ได้ออกไปเดินเล่นนอกสถานีเลย   ต่อแถวขึ้น cable car

จะเป็นคล้ายๆตู้รถไฟแหล่ะ แต่เอียงๆลาดขึ้นไปบนเขา

ที่นี่เป็นที่แรกที่เห็นฝรั่งเยอะที่สุด ประมาณ20 เปอร์เซ็นต์

แต่ส่วนใหญ่ก็ยังคงเป็นคนญี่ปุ่นอยู่ดี

---

การออกแบบ สีสันของทุกพาหนะ  เขาทำได้สวยมาก  เหมือนอยู่ยุโรปเลย

นั่งลาดเอียงชันๆ  ไปแป๊บเดียวก็ถึงสถานี Sounzan

---

ไปต่อที่ Ropeway เป็นกระเช้า  เหมือนที่ Ngong Ping ที่ฮ่องกง

ค่า Ropeway แพงมาก  แค่ขาไปอย่างเดียวนะ 1470 เยน

แต่เราใช้ Hakone Free Pass  หลายคนเรียกบัตรเบ่ง  ขึ้นลงไปไหนกี่รอบก็ได้

(แต่ในทางปฏิบัติ คงไม่มีใครขึ้นๆลงๆเล่นหรอกมั๊ง)

---

เป็นการขึ้นกระเช้าที่เสียดายเงินที่สุด  เพราะมองไม่เห็นอะไรเลย

ฝนตกลงมาหนักกว่าเดิม  ซัดเม็ดฝนมากระทบกระจกไม่ขาดสาย

มองออกไปไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหยดน้ำ

---

นั่งกระเช้าไปไปถึงสถานี Owakudani เป็นจุดที่ชมวิวภูเขาไฟฟูจิได้

แต่มองไปทางไหน  ก็เจอแต่  ลม กับฝน  ยังไม่ทันออกไปข้างนอกเลย

ลม หรือจะเรียกว่าพายุจะดีกว่า   ก็พัดโหมเข้าใส่จนร่มเจ๊งไปเลย

ทำยังไงล่ะทีนี้ ร่มก็เจ๊ง ถุงเท้าก็เปียก  อากาศก็ยิ่งหนาว

แต่ไหนๆก็มาถึงแล้ว  ก็ไปต่อตามโปรแกรมละกัน

เดินออกไปไม่ทันไร พายุก็โหมเข้ามาอีก จนแต่ละคนต้องวิ่งเข้าร้านขายของที่ระลึก

---

นึกในใจว่า มาทำอะไรกันที่นี่  มีแต่คนงานคล้ายๆเหมืองอะไรซักอย่าง

มีก่อสร้างเต็มไปหมด  ไม่เห็นมีอะไรเลย

มองไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่าความสวยระดับโลกเลยนะ

ที่สำคัญคือ มันเหม็นเหมือนไ่ข่เน่า จริงๆด้วย  ชวนกันกลับดีกว่า อยู่ไปก็ไม่เข้าท่าแน่ๆ

---

เรานั่ง Ropeway ไปลงสถานี Togendai-ko เพื่อไปขึ้น เรือโจรสลัด

(เห็นคนไทยเรียกกันแบบนั้นนะ)

เวลาเสิร์ชใช้คำว่า Hakone Sightseeing Cruise

ตามโปรแกรม  จะล่องเรือไปตามทะเลสาบ Ashi อันสวยงาม  ชมวิวภูเขาไฟฟูจิ

แต่เบื้องหน้าที่เห็นคือ ลม พายุ ฝน และร่ม  มองเห็นได้แค่ ฝั่งตรงข้ามรางๆแค่นั้น

---

ตอนอยู่บนเรือ รู้สึกถึงความหนาว ที่ไม่เคยสัมผัสที่ไหนมาก่อนเลย

มันยะเยือกไปถึงกระดูก  ด้วยความงก   ไหนๆก็มาแล้ว  เสียเงินมาแล้ว

ออกไปชมวิวหน่อยดีกว่า  ออกไปได้ไม่เกิน 5 วินาที

ต้องรีบผลุบเข้าไปในที่ร่ม   ในเรือจะมีห้องมีกระจกกั้นความหนาว และลม

---

สรุปแล้ว นั่งเรือเหมือนไม่ได้นั่ง รู้สึกตัวอีกที ก็ถึงฝั่งแล้ว ที่สถานี Hakonemachi-ko

---

ลงไปก็จะเดินเล่นไปไหนก็ไม่ได้  เพราะฝนตกหนัก

ก็เลยต้องนั่งรถบัส  กลับไปยังสถานี Odawara

เนื่องจากไม่ค่อยได้นั่งรถบัสเที่ยวไหน  ในเมืองไทยเลย

พอมาเจอที่นี่สามีแทบจะอาเจียน  หัวหมุน  แต่เราเฉยๆไม่เห็นเป็นอะไรเลย

---

นั่งรถบัสนานมากๆ   หลับแล้วหลับอีก  ฝรั่งข้างๆ หลับกันคอพับเป็นแถว

อาจเป็นเพราะฝนตก  กระจกไม่เปิด  อากาศไม่ถ่ายเทด้วย

---

คิดถึงแล้วเพลีย  รู้สึกหดหู่ เสียดายเวลา  เสียดายเงิน

ไม่ได้ความสวยที่จินตนาการอะไรเอาไว้เลย  เสียดายแบบสุดๆ

เพราะภูเขาไฟฟูจิ  เขาเป็นเหมือนสัญลักษณ์การมาญี่ปุ่นเลยสำหรับเรา

มาแล้วไม่ได้รูป  คนเขาจะหาว่าไม่ได้มาจริง  ความทรงจำดีๆก็ไม่มี

---

กลับมาถึงสถานี Odawara ประมาณ บ่าย2  ก็ไป ปราสาทโอดาวะระ กันต่อ

แต่ฝนเริ่มหยุดแล้ว   เดินไปไกลพอสมควร  มีป้ายบอกทางชัดเจน  ไม่ต้องห่วง

---

ตัวปราสาทสวยมากๆ ไม่เล่าประวัติ  เพราะหาอ่านเองได้ง่ายๆ

ภายในตัวปราสาทเป็นพิพิธภัณฑ์  เป็นของสมัย โตกุกาวะ

ค่าเข้าชมคนละ 400 เยน  ไม่สาธยายมาก

แต่บอกได้คำเดียว่า 120 บาท มันคุ้มยิ่งกว่าคุ้ม

---

ชอบตรงที่  ได้เห็นของใช้ โบราณๆ  ถ้าใครเป็นคนชอบดูหนังประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น

มันจะอินมากเลย  ที่ได้มาเห็นของจริง  ด้านบนก็สามารถดูวิวทั่วเมืองได้ด้วย

ทัศนศึกษาที่ปราสาทนี้ เสร็จสิ้นตอน 15.30 น.

---

เราเห็นว่า  ท้องฟ้าเริ่มโปร่งใส  แดดเริ่มออก

อุบ๊ะ อะไรวะ  จะกลับอยู่แล้ว ดันฟ้าใสเอาตอนนี้  สมองเริ่มคิดพิเรนท์

เฮ้ย…เราขึ้นลงกี่ครั้งก็ได้ไม่ใช่หรอ   เราก็ย้อนกลับไปใหม่สิ

เริ่มตั้งแต่ต้นใหม่เลย   ก็เลยมานั่งคำนวนเวลา

---

แล้วเดินไปถามเจ้าหน้าที่ เพื่อความชัวร์   ปรากฏว่าไปได้นะ  แต่กระเช้าจะปิด  17.15 น.

หมายความว่า ไปถึงได้  แต่อาจกลับไม่ทันนะ

เราเลยต้องกลับมานั่งหน้างอ   เหมือนเดิม

---

ความรู้สึกตอนนั้น  มันเศร้ามากเลย    คิดดูนะ กว่าจะได้มาญี่ปุ่น เตรียมตัวอย่างดี

ข้อมูลแน่นเอี้ยด  ค่าตั๋วเครื่องบิน  ลุ้นวีซ่า ค่าที่พัก ค่านู่นค่านี่  มันไม่ได้มากันได้บ่อยๆนะ

มาแล้วก็อยากเห็นสิ่งที่เรียกว่างดงามระดับโลก   แต่พอมาถึงไม่ได้เห็น

มันเสียความรู้สึกมาก   ไม่โทษใครหรอก  แต่จะทำยังไงดี  โปรแกรมวันอื่นก็มีที่อื่นๆอีก

---

มาถึงจุดความคิดตรงนี้  “โปรแกรมวันอื่นก็มีที่อื่นๆอีก”  ปุ๊บ

เอ๊ะ… หรือว่าเราจะตัดโปรแกรมวันพรุ่งนี้ออก  แล้วย้อนกลับมาที่นี่อีกทีวันพรุ่งนี้

เพราะ Hakone Free Pass มันใช้ได้ 2 วันนี่นา

---

แต่รถไฟที่นั่งไป-กลับ ชินจุกุ  มันจะได้หลายรอบด้วยหรอเปล่าไม่รู้

คิดได้ดังนั้น ก็ไปถามเจ้าหน้าที่อีกที   ปรากฏว่า ไม่ได้ตามคาด

ใช้ขึ้นพาหนะที่ Hakone Area เท่านั้น

---

แต่ไม่เป็นไร  ยอมเสียค่ารถไฟ จากชินจุกุเพิ่มก็แล้วกัน

แต่หลังความโชคร้าย  ก็ยังมีโชคดีอยู่  ที่เดินผ่านร้านขายตั๋วลดราคา

เขียนว่า Odakyu – Shinjuku 700 เยน   จากปกติ 850 เยน

เราเลยรีบเข้าไปซื้อ  แต่คนขายพูดภาษาอังกฤษไม่ได้   สื่อสารกันอยู่ตั้งนาน

เพราะเราต้องการถามให้แน่ใจว่า  ใช้วันพรุ่งนี้ได้แน่นะ  กลัวซื้อไปแล้วใช้ไม่ได้

---

สรุปแล้วลูกค้าที่มาซื้อ เขาก็ช่วยพูดให้ว่าใช้ได้แน่ เลยตัดสินใจซื้อ  2 ใบ ราคา 1360 เยน

ลดให้อีกแน่ะ ยิ่งทำให้ระแวงอีก ว่าจะใช้ได้จริงรึป่าว

เดี๋ยวพอเอาไปผ่านเครื่องแล้วไม่ได้ขึ้นมา เสียค่าโง่เลยนะ  แต่ก็ซื้อมาแล้วนี่ ก็ต้องลองเสี่ยงดู

---

ได้ตั๋วลดราคา ก็ยิ้มกริ่ม  หักล้างกับอารมณ์บูดก่อนหน้านี้ไปได้บ้าง

ตั้งแต่เช้า ยังไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย  ได้ตอดแต่ขนมปังเล็กๆน้อยๆ

ก็เลยหาอะไรกินกันที่ Odawara เป็นร้าน Sukiya  

---

แต่ก่อนหน้าที่จะได้กินนี่  เดินวนตั้งนานหาร้านที่พอจ่ายได้

จึงมาลงเอยที่ร้าน sukiya (คล้ายๆ Yoshinoya)  เพราะมันถูกดี

แล้วก็เสียเวลาเดินดูของที่ ซุปเปอร์มาเก็ตอีกเช่นเดิม

---

ส่วนขากลับ  เรานั่งรถไฟธรรมดา ไม่ได้นั่ง Romance Car

กลับมาถึงชินจุกุ  ปรากฏว่าได้เรื่องอีกแล้ว  อะไรกันนักกันหนานะวันนี้

---

พอกำลังเสียบตั๋วจะออกจากสถานี  ตั๋วมันดันกินเข้าไป  ไม่ออกมา

เอาล่ะทีนี้ทำไงดี   ต้องใช้ตั๋วนี้อีกทีพรุ่งนี้

เพราะเป็นตั๋วที่ขึ้นทั้ง swiss train ,cable car ,ropeway  และรถบัสด้วย

แล้วทำไงล่ะทีนี้   ซื้อตั๋วไป Odawara  พรุ่งนี้ ไปแล้วด้วย

---

เอาวะ… มันเป็นสิทธิของเรา ต้องรักษาสินะ  จึงไปถามเจ้าหน้าที่ที่คุมสถานี

คิดคำถาม   เอ่อ…อ่า… อยู่ตั้งนาน จะเรียบเรียงยังไงดี

เลยบอกว่า  the machine not turn back my ticket

คิดในใจว่า พูดไปเหอะ ไม่ต้องสนแกรมม่งแกรมม่าแล้ว

ปรากฏว่า   เขางง… เอ่อ ไม่รู้เรื่องหรอ

เอาใหม่ พูดช้าๆ  แล้วทำท่าทำทาง   ให้รู้ว่าเครื่องมันไม่คืนตั๋วอ่ะ   แต่…ก็ยังไม่รู้เรื่องอยู่

---

เราก็เลยเล่นใบ้คำบอกว่า  ticket  แล้วทำท่าเสียบใส่เครื่อง   แล้วทำท่ากากบาท

คราวนี้มีเพื่อนเขามาฟังด้วย  แต่เราต้องอธิบายไปด้วย  ว่าทำไมต้องขอตั๋วคืน

เพราะว่าพรุ่งนี้จะใช้ที่  Hakone อีก   กว่าจะร้องอ๋ออ..  เล่นเอาเราใจหายวูบ นึกว่าจะไม่ได้คืนซะแล้ว

---

แล้วให้เราพาไป ว่าเครื่องไหนที่เราผ่านออกมา

แล้วเขาก็ใช้กุญแจไข  ดึงกล่องที่เก็บตั๋วออกมา  ข้างในมีตั๋วเยอะแยะไปหมด

แล้วก็ให้เราเลือกดูว่าอันไหนของเรา  เราจะไปรู้ได้ไงว่าอันไหน

เราก็หยิบๆมา อันไหนก็ได้ที่มันเป็น Free pass   

แหม …กว่าจะรู้เรื่องกัน เล่นเอาเหนื่อย และเสียวจะไม่ได้คืนด้วย

---

แต่ขอชื่นชมพนักงานญี่ปุ่น แบบสุดๆทะลุ 100 เลยคือ

ไม่มีการแสดงสีหน้าเบื่อหน่าย  ไม่ชักสีหน้า  หรือไม่มีทำท่าหงุดหงิดเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่กลับทำท่ากระตือรือร้น ที่อยากจะช่วยเราเต็มที่   อย่างกับเราไปประสบภัยอะไรร้ายแรงมาแน่ะ

---

เห็นแล้วมันรู้สึกว่า  ตัวลูกค้าเป็นพระเจ้า  ทำอะไรก็ไม่ผิด    พูดไม่รู้เรื่องเองก็ไม่ผิด

กลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว  เป็นเดือนๆ  ก็ยังไม่ลืมการบริการดีๆแบบนั้น

หรือจะตลอดไปด้วย  เพราะมันประทับอยู่ในหัวใจไปแล้วจริงๆ

---

สรุปค่ากินวันนี้

ข้าวปั้นแซลม่อน+ขนมปัง  ที่ family mart         295 เยน

supermaket ที่ Odawara                            1070 เยน

ร้านขนม 210 เยน                                         420 เยน

ค่าเข้าปราสาท Odawara คนละ200                  400 เยน

ค่ากาแฟนม                                                  150 เยน

ค่าข้าว ที่ sukiya  ย่าน Odawara                     1160 เยน

---

รวมรีวิวเที่ยวโตเกียวทุกตอน

---