รีวิว มาเก๊า-ฮ่องกง5 วัดอาม่า – เซนาโด สแควร์ – ซากประตูโบสถ์เซนต์ปอล – เฟอร์รี่ไปฮ่องกง

วันที่ 9 ม.ค. 2555 วันที่สองของการเดินทาง

ตื่นเช้ามา 7.30น.  เก็บข้าวของ  นั่งกินขนมปังในห้อง  เช็คเอาท์ตอน 10 โมงเช้า

ฝากกระเป๋าไว้ที่โรงแรม  ตั้งใจจะไป วัดอาม่า  แล้วรถเมล์มาเก๊าที่รัก  ก็ไว้ใจไม่ได้อีกตามเคย

จึงทำให้หลงนั่งผิดทางไปคนละทิศทางกันเลย   หลงไปลง Border gate

ที่จะข้ามไปเมืองจีน  คงจะเป็นด่านจูไห่เข้าจีน  ที่เมื่อคืนมาหลงรอบแรกนั่นแหล่ะ 

แหมบรรยากาศกลางคืน  กับกลางวัน  ช่างต่างกัน

---

จึงถือโอกาส เข้าไปเที่ยวเล่นซะเลย  ว่าด้านในจะเป็นอย่างไร  ประเดิมด้วยห้องน้ำนั่งยองๆ 

เห็นแล้วหดเลย  ฉิ๊งฉ่องไม่ออก เลยไม่ได้เข้า  คนก็เยอะมาก  ด้านในก็ธรรมดา

ไม่ได้สวยอะไรก็เลยออกดีกว่า

---

แต่ที่ชอบดูคือ  บรรยากาศคนเดิน ที่รีบร้อนจะไปไหนกันก็ไม่ทราบ

ลากกระเป๋าเหมือนไปค้าขาย  ดูไม่ออกจริงๆ  ว่าคนเข้ามาเก๊ามากกว่า  หรือออกจากมาเก๊ามากกว่า

เพราะมันเยอะพอๆกัน  นั่งดูคนเดินรีบร้อนไปมา  นั่งกินขนมปังราคาถูก  แต่อร่อยที่ซื้อแถวที่พัก

---

ได้เวลา  ก็นั่งรถเมล์ไปวัดอาม่า   เพราะอยากไปดูจุดเริ่มต้น  ของเกาะมาเก๊า

ครั้งนี้นั่งรถเมล์ไม่ผิดแน่นอน  เพราะขึ้นต้นสาย และลงปลายสาย ง่ายมาก ได้ดูวิวระหว่างทางด้วย

---

ถึงวัดอาม่าแล้ว  มีแต่คนมากับทัวร์ทั้งนั้น   คนเยอะมากๆ  ที่ชอบคือ

เมื่อปีนขึ้นไปข้างบนแล้ว  จะเห็นวิวทะเลสวยๆ   แต่ก็ได้ดื่มด่ำอยู่แค่แป๊ปเดียว

เพราะคนเดินชนกันแทบไม่มีที่ยืน   จะถ่ายรูปยังต้องรอให้คนอื่นถ่ายกัน

พอถึงตาเราบ้าง  ก็มีคนมาแย่งมุมถ่ายเฉยเลย   จนขี้เกียจรอ  ไม่ถ่ายก็ได้

ดูเหมือนเขาจะยึดคติว่า  ด้านได้ อาย อด  เราก็ไม่ได้บ้าถ่ายรูปอยู่แล้ว   ให้คนอื่นเขาได้มีความสุขดีกว่า

---

สถานที่ ที่เป็นวัด เป็นสถานที่เที่ยว ที่เราไม่ค่อยปลื้มเท่าไร   เพราะจะมีแต่ควันธูป

แพ้ควันด้วย   จึงรีบเดินออกไป   ตั้งใจจะนั่งรถเมล์เล่น ไป Coloane  

แต่เวลากระชั้นชิด  ไม่ทันแน่แล้ว   จึงตัดใจไป เซนาโด สแควร์  (Senado Square)

---

เซนาโด แสควร์  คนก็เยอะอย่างกับมด   ไม่รู้มาจากไหนกัน

สถานที่รอบข้าง  ที่ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยว  คนก็ไม่ได้เยอะอะไร  ออกจะดูร้างๆ ด้วยซ้ำ

แต่พอมาสถานที่ท่องเที่ยว  ก็มีแต่คนมากระจุกอยู่บริเวณนั้น  ไม่รู้มาจากไหนกัน

---

ร้านค้า 2 ข้างทาง  หนักไปทางขนมโก๋ กับหมูแผ่น  มีให้ชิมมากมาย

แต่ในความรู้สึกส่วนตัว   มันเบื่อแล้ว บ้านเรา อยากกินก็ซื้อกินได้เยอะแยะ

ไม่เห็นต้องแบกกลับไป   ที่สำคัญ ที่นี่แพงกว่าเยอะมาก

แต่เห็นคนส่วนใหญ่  ซื้อกันเป็นกล่องใหญ่ๆ กันทั้งนั้น

---

เดินต่อไปเรื่อยๆ  ตามแผนที่   ซึ่งสถานที่ท่องเที่ยว  ก็อยู่ติดๆกันอยู่แล้ว

เหมือนกับทางการได้วางผังไว้เรียบร้อย   ว่าโซนไหนเป็นที่เที่ยว  โซนไหนเป็นที่อาศัย  โซนไหนเป็นคาซิโน

แต่คาสิโนนี่กระจายทั้งเกาะเชียว

---

เดินไปเรื่อย  จนเห็น ซากประตูโบสเซนต์ปอล  ที่เลื่องลือ

เคยเห็นแต่ในรูป วันนี้ได้มาเห็นของจริงแล้ว  สวยมากๆๆๆๆๆๆๆ ใส่ไม้ยมกเยอะไปป่าว

ก็มันสวยจริงๆ ไม่ว่าจะดูมุมไหนก็สวย  ตั้งกล้องถ่ายยังไงก็ดูสวย

---

แต่บรรยากาศรอบด้าน  มันเป็นดูเป็นการค้าไปหรือเปล่า

คือถ้าวางมุมกล้อง  เห็นแต่ประตูโบสก็โอเคเลย   ถ้าหันกล้องไปดูรอบๆ

มันจะคนละอารมณ์กันเลย   ถึงอย่างไรเราก็ชอบ  เพราะได้เห็นสีหน้าแต่ละคน

ที่ดูมีความสุข หลายชาติ  หลายภาษา โช้งเช้งกันใหญ่

สนุกดีตรงที่เปลี่ยนผลัดกันถ่ายรูป หลายท่าทาง  ทั้งแปลกทั้งตลก  ถ่ายรูปแต่งงานก็มี

---

เรานั่งกินบรรยากาศ แทนอาหาร บริเวณนั้นอยู่นาน  เพราะชอบมาก

มองขึ้นไปที่ประตูโบสทีไร  มันขนลุกทุกที  รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

พลางจินตนาการว่า   ถ้าโบสถ์ที่สมบูรณ์เป็นอย่างไร  ไม่น่าโดนเผาเลย

---

เราเดินขึ้นเขาต่อ  เป็นป้อมปราการ  ตั้งใจจะไปดูพิพิธภัณฑ์

แต่วันนั้นเป็นวันหยุดของพิพิธภัณฑ์พอดี   สถานที่ระแวกนั้น  ล้วนมีกลิ่นไอของอดีต   สไตล์โปรตุเกส

แต่บางที่ก็เงียบจนวังเวง   คนมักจะไปกระจุกกันตามถนนช็อปปิ้งมกกว่า

ได้แวะโบสถ์เซนดอมินิก , มหาวิหารซึ่งก็เงียบ และรู้สึกสบาย  สงบยังไงไม่รู้สิ

---

เรามีเวลากันไม่มากนัก   ในโอกาสหน้า  ถ้ามี ก็อยากมาอีก  และจะให้เวลากับที่นี่มากขึ้น

เพราะครั้งนี้ เสียเวลากับการหลงทางไปมาก  อยากให้ที่นี่มีรถไฟฟ้าจังเลย

---

ก่อนกลับไปเอากระเป๋า   ก็แวะกินข้าวแกงกะหรี่   รสชาติถือว่าอร่อยใช้ได้   แต่ออกแนวจืดๆ

เราสั่งกะหรี่ปลา  แต่มีปลาไม่กี่ชิ้นเท่านั้น   ส่วนแฟนสั่งกะหรี่ไก่

แต่มันน่าจะเรียกว่า กะหรี่กระดูกไก่ มากกว่า   เพราะแทบจะหาเนื้อไม่ได้

จึงต้องจำใจกินข้าวคลุกน้ำแกงกะหรี่แทน

---

รวมรีวิวเที่ยวมาเก๊า-ฮ่องกงทุกตอน

---