บางลำพูในอดีต – พิพิธบางลำพู

ตอนที่แล้วเป็นส่วนแรกของการนำเสนอนะคะ เกี่ยวกับ กรมธนารักษ์ทำอะไร ในส่วนถัดไปจะเป็นเรื่องราวในพื้นที่ บางลำพูในอดีต ค่ะ

---

 

เล่าเรื่องวิถีชีวิตคนบางลำพูในอดีต

เข้ามาในส่วนของเรือนไม้แล้วนะคะ  ตกแต่งเหมือนบ้าน แต่ดูดีมาก ก่อนอื่นเรานั่งดูวิดีโอฉายเกี่ยวกับวิถีชีวิตของคนบางลำพูในอดีต ทำให้รู้สึกอินยังไงไม่รู้ เสียงยังกับอยู่ในโรงหนัง

 

พอวิดีโอฉายจบ เจ้าหน้าที่ก็ให้ดึงหนังสือจากชั้นวางหนังสือออกมาเพื่อ เปิดประตูย้อนเวลาผ่านเข้าไปสู่อดีต หลังฉากที่ฉายวิดีโอนี้เองค่ะ  รู้สึกตื่นเต้นดีค่ะ

---

ห้องถัดไป : คุณตาเล่าเรื่อง

พอผ่านฉากไปด้านหลังก็จะเป็นฉากคลอง มีสะพานข้ามคลอง แล้วให้ผู้ชมเกาะรั้วฟังคุณตาเล่าเรื่องราวในอดีตค่ะ  น่ารักมากเลยล่ะ สนุกดี

---

 

ห้องถัดไป : สยามสแควร์บางลำพู

ผ่านไปถึงห้องถัดไป เป็นย่านบางลำพูในสมัยที่คึกคักคล้ายเป็นสยามแสควร์ที่ใครๆก็ต้องพากันไปเที่ยว เพราะมีทั้งโรงหนังราคาตั้ง 2 บาท โรงลิเก ห้องอัดเสียง รถราง  ประมาณว่าใครไม่เคยไปบางลำพูถือว่าเชยมากเลยล่ะ

คณะนาครบรรเทิง เด็กๆไม่มีเงินจ่ายก็ต้องแอบดูแบบนี้ค่ะ (เห็นเด็กตัวเล็กๆก้มต้วแอบมองมั้ยคะ) กำลังดูละครร้องแม่บุณนาค

 

ตรงนั้นจะมีรถรางวิ่งผ่าน คนละสลึง สองสลึง  น่าเสียดายจังที่สมัยนี้ไม่มีรถรางแล้ว ขนาดรางยังทิ้งๆขว้างๆเลย  เคยเห็นที่ต่างประเทศเขามีรถรางสวยๆวิ่งในเมือง ไม่มีมลพิษด้วย

โรงหนังบุศยพรรณ  2บาทได้นั่งเก้าอี้ 1บาทได้นั่งพื้น  ฉายหนังในโรงหนัง  ผู้ชมก็กลายเป็นนักแสดงไปกับเขาได้ด้วยนะ (จะมีภาพคนนั่งชมขึ้นจอด้วยค่ะ)

ส่วนคณะลิเกหอมหวล  มีให้ผู้ชมเล่นเปลี่ยนชุดลิเกก็ได้ด้วยล่ะ   เอามือขวา(ต้องมือขวาเท่านั้น) โบกเหมือนเปลี่ยนหน้าบนมือถือน่ะค่ะ ชุดมันก็จะเปลี่ยนไปด้วย สนุ๊กสนุกล่ะ (รู้สึกชุดมันเล็กไปนะ …เอ๊ะหรือว่าตัวเราใหญ่เกิน)

นอกจากนี้ยังมี ห้าง ต.เง็กชวน ผลิตและจำหน่ายแผ่นเสียงขึ้นชื่อมาก ผู้บรรยายเขาว่ายังงั้น แต่เราไม่รู้จักอ่ะ

---

 

ห้องถัดไป : ร้านค้าชื่อดังย่านบางลำพู

เดินเข้าไปด้านหลังรถรางก็จะเป็นส่วนของร้านค้าชื่อดังต่างๆของบางลำพูค่ะ  เช่น ร้านกาแฟนันทิยา

พี่ผู้ชายที่ถือกระเป๋าขึ้นบันได เขาไปไหนนะ  แอบมองเข้าไป อ๋อ…เป็นห้องพักรายวันน่าจะคล้ายๆ Hostel จะว่าไปโฮสเทลก็มีมาตั้งแต่โบราณแล้วหรอเนี่ยะ (แต่ไม่ได้มีห้องพักจริงๆให้ชมนะ)

ในร้านกาแฟก็จะมี โต๊ะเล่นหมากรุก กินกาแฟไป เล่นหมากรุกไป

ร้านแก้วฟ้า ผลิตรองเท้าทำมือ ในชั้นวางโชว์มีอยู่1คู่ที่เป็นของทางร้านจริงค่ะ

ภัตรคารอั้นเฮียงเหลา  ขายอาหารจีน (ปิดไปนานแล้วค่ะ)

ตั้ง ฮั่ว เส็ง ตอนนั้นดังในเรื่องเย็บปักถักร้อย สอนถักไหมพรม

---

ห้องถัดไป : ชุมชนย่านบางลำพู ย่ำตรอกบอกเรื่องเก่า

ชุมชนย่านบางลำพู เช่น ชุมชนงานช่างฝีมือ  ช่างตีลายบนเครื่องเงิน กับช่างตีแผ่นทองเปลว เครื่องมือตีแผ่นทองเปลว   คือดูเหมือนง่ายนะแค่ตีๆ แต่ดูวิดีโอแล้วเหนื่อยโคตรๆ

ดุริยประณีต ห้องวิดีโอแสดงโขน เหลือช่างปักผ้าแสดงโขนคือคุณยายอยู่แค่คนเดียว ในชุมชนนี้ที่ยังทำอาชีพนี้อยู่

ศิลปะแทงหยวกกล้วย

ศิลปะการแทงหยวกกล้วย  เข้ามาในสยามเมื่อหลายร้อยปีก่อนมาแล้ว  คนที่จะแทงหยวกได้ต้องมีความชำนาญมาก เพราะต้องไม่ร่างบนหยวก ต้องจินตนาการในหัว แล้วแทงลงไปเป็นลายสวยๆ

แล้วหยวกกล้วยมันก็บอบบางค่ะ ผิดพลาดก็ไม่ได้ และต้องแทงมันตอนสดๆ ดังนั้นต้องเร็วค่ะ  ทั้งเร็ว ทั้งสวย งานยาก งานฝีมือแบบนี้ แต่เชื่อมั้ยคะ มันมีอายุได้แค่ 1 คืนเท่านั้นเองหยวกกล้วยมันก็จะเหี่ยวแล้วค่ะ  น่าเสียดายเนอะ

มีลุงอยู่คนนึงชื่อนายชูชาติ แดงแนวโต เป็นคนเดียวและคนสุดท้ายของชุมชนนี้ ที่มีอาชีพช่างแทงหยวกที่สืบต่อกันมาหลายรุ่นแล้ว  เฮ้อ…คิดแล้วเศร้า รัฐบาลไม่สนับสนุน ไม่รักษา ของดีๆก็หายหมด

ผู้บรรยายบอกว่าหยวกกล้วยที่แทงลายสวยๆนี้ จริงๆแล้วเขาจะใช้ในงานศพค่ะ

นอกจากนี้ยังมี มัสยิดจักรพงษ์ ที่ขึ้นชื่อเรื่องช่างทองหลวง ตีลวดลายบนโต๊ะตีลายประจำ   ร้านขายธงต่างๆ ที่ตอนนี้ก็ยังอยู่เป็นร้านที่มีประวัติยาวนานมาก    ร้านลานทอง มีแสดงเครื่องรีดใบลาน ซึ่งนำมาผลิดของใช้ที่สานจากใบลาน ทำจากมือทุกชิ้น หมวกสานประณีตมาก ด้านในไม่มีคนเห็นยังมีลายสวยๆเลย

สำหรับห้องสุดท้ายจะเป็นต้นลำพูต้นสุดท้ายที่ถูกโค่นไปหลังน้ำท่วม (ดูรีวิวตามหาต้นลำพู) และคนดีศรีบางลำพู  คือบุคคลสำคัญที่มีพระคุณต่อชาวบางลำพูค่ะ (มีสมเด็จพระสังฆราชด้วยค่ะ แม้ว่าท่านจะไม่ได้เป็นคนบางลำพู แต่สร้างคุณประโยชน์ให้ชาวบางลำพูมหาศาลเลยค่ะ  จริงๆท่านก็สร้างประโยชน์ให้คนทั้งประเทศแหล่ะนะคะ)

---

ยังมีอีกหลายจุดที่ไม่สามารถเอามาบรรยายได้หมด(จำไม่ได้ด้วยแหละ) ดังนั้นต้องไปดูกันเองค่ะ พิพิธบางลำพูตึกปูนชั้นล่าง  เรือนไม้พิพิธบางลำพู  ตามหาต้นลำพู

---

สรุปพิพิธบางลำพู

 

---