Survival ใน สนามบินปักกิ่ง
พอสจ๊วตประกาศว่าอีกไม่นาน จะถึงสนามบินปักกิ่งแล้ว อาเจ้ อาซิ่มรอบๆ ซึ่งมีอยู่ประมาณ 80% ของลำ ก็ลุกขึ้นอย่างพร้อมเพรียง เปิดตู้ใส่ของข้างบน
หยิบเสื้อกันหนาวแบบแหนมบุนวม ที่เป็นชั้นๆ หนาๆ เหมือนข้าวต้มมัด ออกมาใส่กันเป็นแถว ผูกผ้าพันคอ เหมือนกำลังจะแปลงร่าง เตรียมออกรบ
เราก็คิดในใจว่า ไม่เห็นหนาวตรงไหนเล้ย พวกเราใส่เสื้อยืดตัวเดียว ยังรู้สึกเย็นๆ สบายดีออก
พอเครื่องบินแตะรันเวย์ เตรียมจอด ก็ยังไม่เห็นรู้สึกหนาวตรงไหน แต่ก็มีคนแอบชำเลืองนิดหน่อย พอเดินออกไปทางงวงช้าง ก็รู้สึกเหมือนแค่เปิดแอร์เย็นๆ ก็ยังถามสามีว่า “หนาวมั้ย” สามีตอบว่า “ก็เย็นดีนะ”
เดินไปอีกไม่ถึง 5 นาที ยังไม่ทันถึง ตม. ก็หันมามองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย ไม่พูดให้เสียเวลา เริ่มปลดกระเป๋าเป้ที่สะพายไหล่ แล้วควักอาวุธที่คิดว่าไม่น่าจะต้องใช้เร็วขนาดนี้ออกมา
เพราะไม่ไหวแล้ว มันเย็นบาดขั้วหัวใจมากกกก
พวกเรารีบปลีกตัว ออกนอนเส้นทางเดิน มาหลบมุมเพื่อใส่เสื้อกันหนาว แต่ก็เห็นคนไทย กับฝรั่งผมทอง ใส่เสื้อยืดเดินเหมือนกัน สงสัยความรู้สึกช้าเหมือนกัน
อากาศตอนนั้นมันหนาวเข้ากระดูกจริงๆนะ เกิดมาไม่เคยเจอความหนาวขนาดนี้มาก่อน ตัวสั่น ปากสั่น หนาวจนฟันกระทบกันดังกึกๆ จับมือกันยังไม่ได้ เพราะมันจะช็อตกันทุกที
อุณหภูมิตอนนั้นประมาณ 2-4 องศา เวลาก็ประมาณ ตีหนึ่ง ผ่านตม. ช่อง International Transfer (ต่อเครื่องไปโตเกียว) รอขึ้นเครื่องอีกทีตอนเช้า ก็อีก 6 ชม.
บ้าเหรอ 2-4 องศา ไม่หนาวนะ
หนาวสิ เสื้อยีนส์บุขน กับเสื้อยืดข้างในตัวเดียว กางเกงยีนส์บางแบบไทย เพิ่งเข้าใจว่าหนาวเข้ากระดูกมันเป็นยังไง ปากสั่น ตัวสั่น พูดไปฟันขบกันไป
ทุกอย่างก็โอเคนะ แต่สงสัยอยู่อย่างเดียวว่า สนามบินไม่มีฮีตเตอร์หรือไง มันหนาวเหมือนนั่งอยู่กลางถนน
เวลา 1 คืน มันช่างนานเหลือเกิน นอนก็ไม่หลับ ขยับตัวไม่ได้ เพราะขยับตัวเปลี่ยนท่า มันก็จะหนาวมากกว่าเดิมอีก ต้องนั่งสั่น นอนคุดคู้ อย่างทรมาน
สถานที่ที่อุ่นที่สุดคือ ห้องน้ำ เข้าไปแช่อยู่ตั้งนาน ไม่รู้จำทำอะไรก็ต้องออก เข้าๆออกๆอยู่อย่างนั้น
จริงๆความผิดไม่ได้อยู่ที่ใครหรอก อยู่ที่เราเอง ไม่ได้เตรียมเสื้อกันหนาวมาสำหรับความหนาวระดับนี้ เสื้อผ้าทุกอย่างก็โหลดไปกับกระเป๋าเรียบร้อย เหลือเป้อยู่ใบเดียว
เราจะไปญี่ปุ่น ต่อเครื่องปักกิ่ง ตอนนั้นช่วงปลายเดือนมีนาคมแล้วนะ ใครจะคิดว่าปักกิ่งจะหนาวขนาดนี้
แต่พอไปถึงฮาเนดะ ก็ไม่เห็นหนาวเลยนะ กลับรู้สึกร้อนๆด้วยซ้ำ ก็เลยถอดชุดเกราะออกหมด แต่พอเดินออกมาขึ้นรถไฟข้างนอก ก็หนาวนะ หนาวมากจนต้องควักชุดเกราะออกมาใส่ใหม่เลย
อดคิดไม่ได้ว่าสนามบินปักกิ่ง ประหยัดไฟไม่เปิดฮีตเตอร์รึป่าวนะ
คืนนั้นถือเป็นช่วงเวลาที่ทรมาณที่สุดในทริป และเป็นค่ำคืนที่จะไม่มีวันลืมเลย
สวัสดีค่ะ GoNoGuide มีเป้าหมายที่จะให้ข้อมูลท่องเที่ยวและวีซ่า อย่างเต็มที่ในทุกเรื่องที่เรารู้ เพื่อนๆที่ต้องการสนับสนุนเรา สามารถทำได้ดังนี้
- เลือกบริการที่ต้องการสนับสนุนเรา
- GoNoGuide จะได้รับค่าคอมมิชชั่นเล็กๆน้อยๆ โดยที่เพื่อนๆไม่ต้องจ่ายอะไรเพิ่ม สำหรับลิงค์แนะนำโรงแรม เครื่องบิน และประกันต่างๆ
- กดติดตามช่อง Youtube และ Facebook GoNoGuide
ขอขอบคุณที่สละเวลาอ่านค่ะ