โตเกียว12

 

1 เมษายน 2556 วันที่แปดของการเดินทาง

Edo wonderland ที่ Nikko

---

เนื่องจากวันที่ 29 มี.ค.  ที่ไปย่านอะซะกุซะ

ก็ได้ซื้อตั๋ว Nikko Pass ในราคา คนละ 6,000 เยน

เป็นตั๋วที่รวมค่ารถไฟ จากสถานี Asakusa ไปสถานี Kinukawa-onsen

รวมถึงค่ารถบัสไปหน้า Edo wonderland  และรวมค่าเข้าแล้วด้วย สรุปแล้วรวมทุกอย่าง

---

คือสรุปแล้ว ซื้อ 6,000 เยน  ก็ไม่ต้องจ่ายอะไรอีกแล้ว

ถ้าใครที่พักที่นิกโกะ ก็สามารถเข้า Edo wonderland ได้ 2 วันเลย

แต่เนื่องจากเราไม่ได้ค้าง  ก็แค่ไปเช้า กลับเย็นแค่นั้น

รายละเอียดก็หาจากในกูเกิล เสริชคำว่า Nikko Pass แค่นี้ก็อ่านกันสบายๆ

---

แต่คุณสามีอยากลองนั่ง Spacia (รถไฟพิเศษ จ่ายเพิ่มเที่ยวละ1,040 เยน)

ก็พิเศษกว่ารถไฟธรรมดาตรงที่  ที่นั่งสบายกว่า  เป็นส่วนตัวกว่า

มีที่นั่งเบาะรองหัวเวลาหลับได้สบาย หันหน้าไปทางหัวรถไฟ แค่นั่นเอง

---

ถ้ารถไฟธรรมดา  จะเป็นที่นั่งหันหน้าเข้าหากัน เบาะละ 2-3 คน ซ้าย-ขวา

ไม่เหมือนรถไฟฟ้าในเมืองธรรมดานะ ที่เป็นแนวยาว  แต่ก็มีเบาะก็นั่งได้สบาย

 คือสรุปเป็นว่า จ่ายเพิ่มสบายกว่า จบ.

---

ทีแรกคุณสามีอยากจะนั่ง Spacia ทั้งขาไป และขากลับ   แต่เราคัดค้านไว้ก่อน

จริงๆไม่เห็นต้องนั่ง Spacia เลย  แต่ก็ต้องเจอกันคนละครึ่งทาง

เลยเอาขาไปอย่างเดียวละกัน  แต่เดี๋ยวจะเล่าเรื่องตลก ที่ในสถานการณ์จริงไม่ตลกเลยให้ฟัง(ให้อ่าน)

---

เริ่มต้นวันนี้  ด้วยการตื่นเช้ามาก  เพราะกลัวตกรถไฟ   เพราะมันจะมีเป็นรอบๆ

แล้วเราซื้อ  Spacia ตอน 8 โมง  แต่กลายเป็นว่า  ไปถึงที่ Tobu Asakusa  ก่อน 7 โมงซะอีก

ก็เลยไปเดินเก็บตกที่   ย่านอะซะกุสะ ซะเลย

เพราะวันก่อนที่มา ท้องฟ้าครื้ม เมฆหม่นมาก  นักท่องเที่ยวก็เยอะ

---

วันนี้ได้มาตอนเช้าคนน้อย  ฟ้าใสปิ๊ง  แต่ร้านค้ายังไม่เปิดกันเลย

แต่ที่น่าชื่นชมคือ  เห็นคนมาวิ่งกันเยอะ   รวมถึงผู้สูงอายุ

มาเดินออกกำลังกายกันแต่เช้าเลย  ทั้งๆที่อากาศก็หนาวน่านอนจะตาย

---

ได้เวลาเกือบ 8 โมง  ก็เตรียมไปขึ้นรถไฟ spacia

รถดูดีมาก   สมกับราคา แต่โหวงเหวงมาก  ไม่ค่อยมีคน

มีตู้ที่ขายอาหารโดยเฉพาะด้วย  มีห้องน้ำ  นั่งสบาย

กินข้าวปั้นเป็นมื้อเช้า  พอท้องอิ่มก็หลับปุ๋ย

---

ในระหว่างทาง  ก็ได้ชมทัศนียภาพ  ที่ไม่ค่อยเห็นในไทยคือ

การเกษตรที่ต้องกางมุ้ง ให้ผักผลไม้  ไม่รู้ว่ากางเพราะกันหนาว  หรือกันแมลงนะ

แต่ท้องทุ่ง  ไร่นา  ทำไมดูสวยกว่าของไทยก็ไม่รู้   ดูเป็นระเบียบเรียบร้อย

เหมือนทุ่งในแถบยุโรปเลย    อาจเป็นเพราะอากาศหนาวก็ได้   ดอกไม้ก็ปลูกกันเยอะมาก

---

ทำให้การเดินทางไม่น่าเบื่อเลย  เพียงแต่ง่วงเท่านั้น  ไม่อยากหลับเลย

แต่ตามันจะปิด   เพราะตื่นเช้าด้วย   แต่ก็ต้องคอยฟังว่าถึงไหนแล้ว

จริงๆ เขามีป้ายบอกมั๊ง แต่ไม่ทันมอง

---

พอตื่นมางัวเงีย  รถไฟกำลังจอด  ได้ยินคำว่า kinukawa-onsen  ก็สะดุ้ง

รีบออกจากรถไฟไปเลย  ไอ้ที่น่าขำคือ  ไปกันสองคน  สะดุ้งพร้อมกันสองคน

เฮ๊ย…ที่เขาประกาศน่ะ   ถึงแล้วหรอ   เออ…ไม่รู้สิ   แต่ได้ยินเหมือนกันนะ

พูดไปก็วิ่งไป  พอออกจากประตูปุ๊บ  ประตูรถไฟก็ปิดทันที  ไม่มีจังหวะให้เรารีรอเปลี่ยนใจเลย

---

ปรากฏว่าหันซ้ายหันขวา  เฮ้ย…ทำไมลงกันแค่สองคนฟระ

สถานีนี้มันต้องมีคนลงเยอะๆดิ   ดูบรรยากาศมันโหวงๆไงไม่รู้

มองหาป้ายสถานี  อ้าว…เฮ๊ย   นี่มันสถานี Shin-takatoku

แล้วไอ้ที่เขาประกาศมันอะไรอ่ะ

---

ได้ยินเต็มสองรูหูเลยว่า Kinukawa-onsen  ยืนงง   เอ๋อกันสักพัก

ก็มาคาดเอาเองว่า  สงสัยเขาจะบอกว่า รถคันนี้ไป Kinukawa-onsen

แต่มันยังไม่ถึงอ่ะ แล้วจะพูดทำไม

---

ตอนนั้นเคว้งคว้างสุดๆ  สภาพแวดล้อมดูบ้านนอกสุดขีด   ไม่มีใครเลยสักคน

เรานั่งอยู่กับที่ไม่ไปไหน  ตกลงกันว่า  งั้นเดี๋ยวรถไฟเที่ยวต่อไปมา ค่อยขึ้น

เราก้มลงดูตารางรถไฟ ที่ได้รับตอนซื้อตั๋ว Nikko Pass  จะมีเวลาบอกว่าคันไหนออกกี่โมง

---

ดังนั้น รถไฟเที่ยวต่อไป จะเป็นรถไฟธรรมดา 

เออ..สงสัยคงอยากให้เราเปรียบเทียบ ความสบายของรถไฟแต่ละชนิด

แต่เที่ยวถัดไป จะมาในอีก 30 นาทีนู่นแน่ะ  เราก็รอแล้วรอเล่า

---

รอบข้างเงียบไร้ผู้คน  มีแต่เสียงนกร้องจิ๊บจั๊บ  ทุ่งหญ้าเขียวขจี

มีเฮลิคอปเตอร์แล่นลงลานกว้างของบ้านใกล้ๆด้วย  งงเลย  บ้านลักษณะโบราณ

แต่มีเฮลิคอปเตอร์มาลงจอด  คิดเองว่าอาจจะเป็นเฮลิคอปเตอร์พยาบาล

หลังจากนั้นเสียงก็เงียบลงจนได้ยินแต่เสียงลม  กับเสียงหายใจตัวเอง

---

สักพักก็เริ่มมีผู้โดยสารคนอื่น  มารอเป็นเพื่อนให้ชื้นใจ   เป็นเด็กผู้หญิง

หน้ารักสไตล์ญี่ปุ๊นญี่ปุ่น  กับ 2 ตายาย   เหมือนจะพาหลานเข้าเมือง

เพราะรอคนละฝั่งกับเรา   ดูเป็นครอบครัวที่อบอุ่นดีจัง  เด็กดูร่าเริงสมวัย  ตายายก็ดูใจดี

---

เหมือนนั่งดูซีรี่ย์ญี่ปุ่น  ที่มีฉากทุ่งหญ้า   มีภูเขาล้อมรอบ  ไม่มีเสียงอะไรอื่น

นอกจากเสียงหายใจตัวเอง  และเสียงหัวเราะของเด็กหญิง  และรอยยิ้มของตายาย

---

ในเวลา 30 นาที  เมื่อมาคิดย้อนหลังแล้ว   รู้สึกว่าสั้นเหลือเกิน

แค่ 30 นาที  รอไม่ได้หรือไงกัน  จะหงุดหงิดอะไรนักหนา เดินเล่นถ่ายรูปไปก่อน

หรือถ้าเราเดินออกไปนอกสถานี  แล้วกลับเข้ามาใหม่จะเสียเงินมั้ยน้า

---

ไม่ดีกว่า นั่งรอคันถัดไปอย่างใจจดใจจ่อ  ชะเง้อมอง ว่าเมื่อไหร่จะมา

นั่งๆลุกๆอยู่อย่างนั้น  หนาวก็หนาว  พอมีรถไฟคันนึงผ่านมา

แหมเกือบจะยื่นมือออกไปโบกซะแล้ว   นึกว่ารถเมล์บ้านเราไง  กลัวไม่จอด

---

แต่พอรถไฟมาถึง  ดันไม่เบรคซะนี่  ปรากฏว่าเป็นรถไฟผ่านมาเฉยๆ

ไม่ได้มีผู้โดยสาร   รู้สึกว่าเวลามันผ่านไปช้าจังเลย   รอนานมากแล้ว

ไม่มีรถไฟท้องถิ่นสักคันเลยหรอ  โทรมๆแบบบ้านเราก็ได้

อะไรก็ได้ผ่านมาสักคัน  เพราะเลยไปอีกแค่ 2สถานีเท่านั้นเอง ก็ถึงแล้ว

---

มาแล้วๆ…  รถไฟที่เรารอมาแล้ว  อยากยื่นมือไปโบกเหมือนโบกแท็กซี่

โบกรถเมล์กลัวเขาไม่จอด   รถไฟนี้เป็นรถไฟธรรมดา

ไม่ใช่ Spacia แต่ก็ดูดี  นั่งสบาย ไม่ค่อยมีคนเหมือนกัน

---

ก็เลยคิดในใจว่า  แหมบอกแล้วว่าไม่ต้องนั่ง Spacia หรอก

ใช้ไม่คุ้มเลยเห็นมั้ย  รถไฟธรรมดาก็นั่งสบายดี

นั่งต่อมาแค่ 2 สถานี ก็ถึงซะที kinukawa-onsen

---

เนื่องจากคนที่ซื้อตั๋ว Nikko Pass จะไม่มีตั๋วรถไฟที่ให้เสียบเหมือนตั๋วทั่วไป

เราก็แค่โชว์พาสนั้นเดินผ่านจนท. เขาก็  ไฮ่…เชิญผ่านไปเลย

(เพราะทีแรกเราก็งงว่าไม่มีตั๋วจะเสียบยังไง)

---

จากนั้นก็รีบไปขึ้นรถเมล์ไป edo wonderland

เพราะรอบต่อไปคือ อีก 5 นาที รถจะออก (เขามีตารางเวลารถเมล์ออกให้มาด้วย)

มีป้ายบอกชัดเจน ไม่ต้องกลัว  ออกมาปุ๊บเจอปั๊บ  และออกตรงเวลาซะด้วยสิ

---

ระหว่างนั่งรถบัส  เห็นมีประกาศว่าถึงป้าย Shin-takatoku

อ้าวเฮ้ย… นี่ชื่อมันคุ้นๆแฮะ  แสดงว่าป้ายรถเมล์นี้  ก็อยู่ใกล้ๆ กับที่เราลงผิดเมื่อกี้น่ะสิ

หมายความว่า  ถ้าเราเดินออกจากสถานี

เดินมารอรถเมล์ก็ได้ใช่หรือไม่ …ฮือๆทำไมโง่ยังงี้

---

แต่ในทางปฏิบัติแล้ว อย่าดีกว่า   เพราะจะไปรู้ได้ยังไง  ว่าต้องรอตรงไหน  ฝั่งไหน

ถึงจะใกล้กว่า  แล้วต้องขึ้นคันไหน จะรู้มั้ยล่ะ

ไปตั้งต้นที่ kinukawa-onsen น่ะดีแล้วชัวร์กว่า

---

นั่งรถเมล์ไปอีกประมาณ 20 นาที  ก็ถึง edo wonderland จอดด้านหน้าเลย

ในรถเมล์เป็นที่หยอดเหรียญค่าโดยสาร  มีที่แลกเหรียญด้วย

เอาแบงค์พันเยนใส่เข้าไป  เหรียญมันก็ออกมา   ดูแล้วค่ารถเมล์มันแพงจัง

แต่เราไม่ได้เสียเพิ่ม   แค่ยื่นบัตรให้คนขับดู ก็ผ่านไปได้

---

จากนั้นก็ต้องเอา Nikko Pass ที่ซื้อมา ไปแลกบัตรผ่านประตูก่อน

คนที่ขายตั๋วก็ใส่ชุดกิโมโน ทำผมแบบโบราณด้วย  น่ารักจัง

ขนาดคนตรวจบัตรผ่านประตู  ยังใส่ชุดสมัยเอโดะเลย

แต่วิกไม่ค่อยเนียนนะ  ลอกเป็นแผ่นเลย  สงสัยเหงื่อออก

---

จะไม่บรรยายบรรยากาศอะไรมาก   เพราะสามารถเข้าไปดูในเวปของ edo wonderland ได้อยู่แล้ว

แต่จะขอบอกเลยว่า  ใครที่คิดจะไปวันเดียวแล้วเที่ยวทั่วนั้น  ไม่มีทางเป็นไปได้เลย

เพราะขนาดแค่ดูโชว์อย่างเดียว ยังไม่ครบเลย   ไหนจะเดินดูสถานที่ต่างๆ  มันกว้างใหญ่มาก

---

อีกอย่าง  โชว์เขามีจำกัดจำนวนคนด้วยนี่สิ   พอเราไปจะต่อแถว   เขาบอกว่าเต็มแล้ว

รอรอบหน้า  แล้วคิดจะมารอรอบหน้าในเวลาตามตารางแบบเป๊ะๆ ก็ไม่ได้นะ

ต้องมายืนรอแต่หัววัน  คือโชว์เริ่ม 12.00 น.   เราต้องมารอแล้วตอน11.30น. 

เพราะคนมารอกันก่อนเยอะมาก  ขืนมาตรงเวลาก็ไม่ได้เข้าอีก  จะสู้ญี่ปุ่นนักต่อคิวได้ไง

และก็อีกนั่นแหล่ะ คนที่มาเที่ยวส่วนใหญ่ก็คนญี่ปุ่นอีกแล้ว

---

มีอยู่โชว์นึง  สัมภาษณ์ผู้ชมคนหนึ่ง  ถามว่าครั้งนี้มารอบที่เท่าไหร่แล้ว

ผู้ชมคนนั้นตอบว่า ครั้งที่ 4   เรางี้ตกใจเลย  คนญี่ปุ่นนี่เขาช่างเที่ยวจริงๆ

ลองนึกดูว่า  เราเคยไปดรีมเวิลด์กี่ครั้งแล้ว  ไปสวนสยามกี่ครั้ง  ไปท้องฟ้าจำลองกี่ครั้ง

เราไปแต่ละที่ก็แค่ 1-2 ครั้ง  ไปเกิน 2 ครั้งก็เบื่อแล้ว

แต่ที่นี่เขาทำดีจริงๆ  โชว์ก็เปลี่ยนอยู่เรื่อย  พื้นที่ก็ดูวันเดียวไม่พอ

---

เรื่องโชว์ทุกชุด  นักแสดงเขาเหมือนนักพากษ์การ์ตูนเลย

อย่างของการแสดงที่มีเกอิชา   เขาพูดทีนี้ขนลุกเลย   ทำเสียงอ่อน

เสียงคล้ายๆกระซิบ   แต่ดัง  มีพลัง   บอกได้เลยว่า การแสดงทุกชุด

คุ้มค่าเวลาที่เสียแน่นอน  เรายังอยากไปอีกเลยนะ

---

รู้อย่างนี้น่าจะไปค้างที่นิกโกะไปเลย   จะได้เข้าอย่างอื่นด้วย

แนะนำเลย ไปค้างแถวนั้นเลยดีกว่า  บรรยากาศไม่ดีเหมือน ฮาโกเนะ

แต่มันก็คุ้มกว่าไปเช้าเย็นกลับแน่นอน

---

เข้าไปในนั้น รู้สึกเหมือนหลงยุค เข้าไปในสมัยเอโดะเลย

ถ้าเป็นคนที่ดูหนังญี่ปุ่น  ซีรี่ญี่ปุ่นด้วยแล้ว   มันได้อารมณ์มากเลยนะ

ก่อนจะมาญี่ปุ่นก็กะจะไปเหิงเตี้ยนที่จีน   เพราะอินกับหนังจีน

อยากไปดูฉากถ่ายทำ  แต่ที่นั่นก็มีแค่ฉาก

สำหรับที่นี่มีทั้งชีวิต  ชีวา บรรยากาศ บ้านเรือน  สิ่งก่อสร้าง และมีโชว์

---

สรุปแล้ว  สุดยอดมากๆๆๆ…  ทำได้ดีมากในสายตาเรามากอย่างคาดไม่ถึง

เมื่อเทียบกับราคาแบบนี้  ที่สำคัญ เขาบริการดี ยิ้มแย้ม

การแสดงทุ่มเท  จริงจังไม่ใช่ขอไปที

และหนุ่มญีปุ่นหล่อๆ  เท่ๆทั้งนั้นเลย  สาวๆก็น่ารัก

มีความสุขกับที่นี่มาก จนไม่อยากกลับเลย

---

หลายคน พอเห็นเราแอบถ่ายรูป  ก็รีบแอ๊คท่าให้ถ่ายแบบสวยๆ

คนใส่ชุดนินจา  ก็ตั้งท่าแบบนินจา   คนแต่งตัวถือดาบแบบซะมูไร

ก็รีบชักดาบออกมา  ทำสีหน้าท่าทางฟันดาบ ให้เราถ่าย  จะขออีกกี่ทีเขาก็ยังยิ้ม

ญี่ปุ่นช่างเป็นคนอดทนจังเลย  ทำตามหน้าที่ได้ดีมาก

---

เรื่องอาหารการกิน  เราซื้อขนมปังเข้าไปกินเอง   ขนมในนั้น ไม่มีอันไหนน่ากินซะอย่างสำหรับเรา

ดูเหมือนไม่ค่อยเน้นขายอาหารเท่าไหร่   ถ้าเพิ่มตรงส่วนนี้  ให้มีขนมแบบโบราณมากขึ้น  หลากหลายก็น่าจะดี

---

มีอีกเรื่องที่น่าแปลกใจ(สำหรับเรา)  ในการท่องเที่ยวแต่ละที่

จะมีคนญี่ปุ่นเป็นส่วนใหญ่อยู่แล้ว   ต่างชาติผมทองไม่ค่อยมี (มีบ้าง แต่น้อยมาก)

คือปกติแล้ว เห็นคนญี่ปุ่นเวลามาเที่ยวเมืองไทย  เห็นสะพายกล้อง  เห็นอะไรๆก็ถ่ายๆๆ

แต่อยู่ที่นั่น   เป็นแหล่งท่องเที่ยว   ไม่เห็นเขาถ่ายรูปกันเลย 

ก็มีบ้างใช้มือถือถ่ายกับมาสคอต  ถ่ายตัวเอง  แต่ไม่ค่อยเห็นถ่ายบรรยากาศ

หรือเป็นเราคนเดียวไม่รู้ที่ชอบถ่ายบรรยากาศ   ไม่ชอบถ่ายตัวเอง

---

อีกเรื่องที่ตอนแรกก็ “งง”   คือการดูโชว์ต่างๆ   เขาจะแจกแผ่นกระดาษ

คล้ายๆกระดาษลอกลาย  ขนาดประมาณ 3×3 นิ้ว  ทีแรกรับมาก็งง ว่าให้มาทำอะไร

หรือเขาจะแจกขนม  เอาไว้รอง หรือห่อขนมล่ะมั๊ง (คิดแต่จะกินน่ะ)

พอดูโชว์จบ   ซึ่งก็ไม่ได้รู้เรื่องหรอก ฟังไม่ออก  ดูแต่ท่าทางก็พอเข้าใจ

มุขที่เขาขำกันเราก็เอ๋อ  แต่ตอนที่เราขำ  กลับไม่มีคนขำ

---

พอโชว์กำลังจะจบ  ก็เห็นคนรอบข้างหยิบอะไรไม่รู้ม้วนๆ ปั้นๆ  เสียงกระดาษกรอบแกรบ

พอโชว์จบ  ก็โยนไอ้ก้อนนั้นกันพรึ่บพลั่บ  เหลือบมาเห็นเด็กคนนึง

กำลังเอาเหรียญที่แม่ส่งให้  แล้วเอากระดาษลอกลายอันนั้นแหล่ะ  ห่อปั้นเป็นก้อน

เหมือนลูกกวาดที่มีจุกอันเดียว  แล้วก็โยนไปหน้าเวที

---

ก็เลยร้องอ๋อ… เป็นการให้ทิป  ให้กำลังใจคนแสดง สำหรับคนโบราณ

เหมือนการแสดงเปิดหมวกน่ะเอง   ใครไปก็อย่าลืมทำแบบนี้ด้วยนะ

สนุกตอนโยนนี่แหล่ะ   ถ้าใส่เหรียญน้อย เดี๋ยวโยนไม่ไกลไปตกลงหัวคนอื่นไม่รู้ด้วย

---

ขอย้ำอีกทีว่า ใครคิดจะไปเช้าเย็นกลับ  ขอบอกว่าไม่พอนะ

เพราะกว่าจะไปถึงก็ 10-11 โมงแล้ว  ที่นั่นเขาปิด 5 โมงเย็น

รถเมล์รอบสุดท้ายก็มีตอน 17.15 น.  ดังนั้น ไปค้างสักคืนเถอะ

---

รูปด้านบนนี้  เป็นตารางเวลารถเมล์ขากลับ  ที่เราพยายามค้นหาในอินเตอร์เน็ทแล้ว

แต่ไม่เจอเลย เราจึงถ่ายมาเผื่นมีประโยชน์  ทำให้สามารถกะเกณฑ์เวลาได้ดีกว่าไม่รู้เลย

เป็นรถเมล์จาก Edo wonderland ไปสถานี Kinukawa-onsen 

---

ดัวเลข 9-17 ช่องแรกเป็นนาฬิกานะ

ส่วนตัวเลขถัดๆมากจะเป็นนาที เช่น 9.25 น. , 9.50 น. ,17.00 น.

ช่องที่สอง น่าจะเป็นเวลาขามา

ช่องที่สาม น่าจะเป็นเวลาขากลับ

สังเกตุว่า ตัวเลขมีเศษด้วยอ่ะ อย่าง 13.02 น.

โอ้โหเศษนาทีก็นับด้วย อะไรจะออกเป๊ะขนาดนั้น  ทำไมไม่เป็นตัวเลขกลมๆก็ไม่รู้เนอะ

---

รูปนี้เป็น ตารางเวลารถเมล์ ขากลับ จาก Edo wonderland ไปสถานี Nikko Toshogu (สำหรับคนที่ขึ้นรถไฟของ JR นั่งฟรี)

---

 

 

สุดท้ายเรากลับถึงที่พักทันที ไม่แวะที่ไหนอีก   เหนื่อยมาก

เพราะรถไฟธรรมดา จะใช้เวลานานกว่า Spacia  กว่าจะถึงโรงแรม  ก็ประมาณ 3 ทุ่มกว่า

ขนาดออกจาก Edo wonderland  ตอน 16.50 น. นะเนี่ยะ   ถึงบอกว่าให้ค้างที่นี่สักคืนไง

---

ค่ากินวันนี้

ข้าวปั้นที่ family mart  210 เยน

Yoshinoya ข้าวหน้าหมู 2คน    760 เยน

---

รวมรีวิวเที่ยวโตเกียวทุกตอน

---