เหตุการณ์ฝังใจที่ทำให้ กลัวรถเมล์

อยู่เมืองไทยก็ขึ้นรถเมล์ประจำ ไม่เคยคิดว่าไปเที่ยวต่างประเทศเอง แล้วจะทำให้กลายเป็นคนไม่กล้าขึ้นรถเมล์ในต่างประเทศอีก

เป็นเหตุการณ์จากทริปแรกที่ มาเก๊า  ซึ่งก่อนไปก็อ่านคู่มือท่องเที่ยวมาอย่างดีแล้ว

เขาบอกว่าบนรถเมล์ จะมีตัวหนังสือวิ่งในรถบอกว่าป้ายถัดไปเป็นอะไร เราก็สบายใจ ลั้นลาชมสองข้างทางไปเรื่อย

ป้ายก็มีบอกสถานีถัดไป ภาษาอังกฤษก็มีนะ โอ้ว…เยี่ยม

---

นั่งรถเมล์จากสนามบินมาเก๊า จะเข้าตัวเมือง ดูในแผนที่แล้วมันอยู่คนละเกาะกัน มันก็น่าจะไกลกันอยู่นะ

แต่นั่งมาได้ซักพัก  นี่มันน่าจะเข้าตัวเมืองแล้วนี่นา ทำไมไม่มีชื่อป้ายเรียงแบบที่อยู่ในคู่มือล่ะ

เฮ้ย…นี่มันเหมือนกำลังจะออกตัวเมืองแล้วนะ โรงแรมเราอยู่ในเมืองนะ  ทำไงดีๆ

ถามสิถาม…อายอ่ะ  แต่เอาวะ ไม่งั้นเสียค่ารถกลับมาอีกนะ(ด้วยพลังแห่งความงก)

---

หันไปถามอาซิ่มข้างๆ (เลือกคนถามได้เยี่ยมมาก)  โอววว….ภาษาจีนยิงมาเป็นเซ็ท

เอาไงดีๆ  ทันใดนั้น ฝรั่งข้างหลังก็ยื่นหน้ามาให้ความช่วยเหลือ

ได้ความว่า “ป้ายที่ยูว์จะลงอ่ะ มันเลยมาไกลแล้วนะ”

ไม่ทันขอบคุณ แต่มืองี้คว้ากระเป๋า สะกิดคนขับ ขอลงทันที  กำลังจะลง ก็นึกขึ้นได้ว่าต้องขอบคุณผู้มีพระคุณ  เลยหันไปขอบคุณก่อน

---

ลงมาจากรถเมล์ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบ้านนอก กำลังเข้าเมือง จะไปทางไหนต่อดี

เนื่องจากในมาเก๊า ไม่มีรถไฟฟ้า ครั้นจะเดินเอาก็คงเป็นไปไม่ได้ แม้ว่าจะดูเป็นเกาะเล็กๆก็ตาม จึงต้องทำใจกล้าขึ้นรถเมล์อีกหลายครั้งเพื่อไปสถานที่เที่ยวต่างๆ

---

2วัน ที่อยู่ในมาเก๊า ต้องขึ้นรถเมล์ไม่ต่ำกว่า 5 รอบ  แล้วเชื่อหรือไม่ว่า “หลงทุกรอบ”

ไม่รู้จะลงป้ายไหนบ้างล่ะ  หลงไปลงด่านจูไห่บ้างล่ะ ถามคนขับบ้าง ผู้โดยสารบ้าง นั่งเล่นๆบ้าง ไม่มีอันไหนเรียงป้ายตรงกับคู่มือเลย

---

กลางดึกคืนแรก หลงไปด่านจูไห่  เกือบเที่ยงคืนแล้ว  ยังหาทางกลับไม่ได้ ไม่รู้จะขึ้นรถเมล์ตรงไหน จะขึ้นคันไหน หิวก็หิว เท้าก็เมื่อย ง่วงก็ง่วง

และแล้วความเหนื่อยทั้งหมดก็ระเบิดออกมา ใส่คนข้างตัว “เค้าไม่เดินแล้ว จะนั่งรอตรงนี้แหละ หาได้แล้วค่อยมาเรียกละกัน”

แล้วก็งอนๆๆ บ่นๆๆๆ  อีกฝ่ายก็ได้แต่เงียบ ใช้ความสงบ สยบความเคลื่อนไหวงั้นรึ

---

เป็นเหตุการณ์ที่เราเสียใจมาก มันไม่ใช่ความผิดของเขาเลย คนนำทางคือเราเอง หาข้อมูลก็เราเอง แต่พอหาทางไปต่อไม่ได้ ก็พาล

เหมือนตอนเล่นเกมส์แล้วผ่านไม่ได้ ก็พาลไม่เล่น พอสามีผ่านให้ได้ ก็ค่อยกลับมาเล่นต่อ

เหตุการณ์ในทริปมาเก๊าจึงเป็นเหตุการณ์ฝังใจ ที่มีแต่ความรู้สึกไม่ดี ซึ่งมีตัวการณ์คือ “รถเมล์” 

 

---