โตเกียว11

31 มีนาคม 2556 วันที่เจ็ดของการเดินทาง

Shibamata – Nippori – Harajuku

---

วันนี้เป็นวันที่เที่ยวสนุกที่สุดอีกวันหนึ่ง เพราะรู้สึกอิสระเสรี

จะเปลี่ยนแผนไปไหน จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้  และได้เห็นบรรยากาศนอกตัวเมือง

ดูเป็นธรรมชาติ  มีชีวิตชีวา  เรียกได้ว่าเป็นความสงบใกล้แค่เอื้อม

เพราะไปเที่ยวชม สุสานโชกุนคนสุดท้าย ซะด้วย (แค่ผ่านน่ะ)

---

เริ่มต้นออกจากโรงแรมแต่เช้า 8 โมง  วันนี้ต้องใช้สมองอันน้อยนิด ที่ต้องมานั่งเล่นโยงเส้นรถไฟฟ้า

เพราะวันนี้เราจะใช้ Tokunai Pass หรือเราจะเรียกว่า one day pass

ใช้สำหรับขึ้นสาย JR แบบไม่อั้น(ในเมือง)

---

ทีนี้ด้วยความงก และอยากใช้บัตรให้คุ้ม  จากที่พักไม่ได้ติดกับสถานี JR

จึงต้องเดินไกลกว่าปกติ   แต่ก็ไม่ได้ไกลมาก  เพื่อไม่ให้บัตรที่ซื้อมา 710 เยน ต้องสูญเปล่า

เราได้คำนวนไว้เรียบร้อยแล้วว่า  ต้องไปสายไหน ขึ้นที่ไหน และคำนวนแล้วว่ามัน คุ้มกว่าแน่นอน

แต่ถ้าคนไม่ได้คำนวณวางแผนมาก่อน หรือเดินทางไม่เยอะ ก็อาจไม่คุ้มก็ได้

---

จุดหมายแรกที่เราไปคือ shibamata

(จริงๆตั้งไว้จะไปพิพิธภัณฑ์แถว ryokoku ก่อน  เพราะอยู่ใกล้ แต่เปลี่ยนใจ เพราะต้องเผื่อเวลาหลงอีก)

แต่เราสามารถใช้บัตร JR Tokunai Pass นี้ได้ถึงสถานี Kanamachi (เป็นสถานีที่อยู่ใกล้ๆกับ Shibamata)

---

ดังนั้นต้องเสียเพิ่มต่อไปอีก 1 สถานี ให้ถึง Shibamata

(ใครคิดจะเดินไป อย่าได้หวังเชียว เพราะตอนแรกไม่รู้นึกว่าใกล้ เลยจะเดินไป  แต่บังเอิญเจ็บเท้าด้วย

แล้วดูแผนที่หน้าสถานีแล้ว ใครเดินก็บ้าพลังเกินไปแล้วล่ะ).

---

แต่จากโรงแรม กว่าจะไปถึงได้  ต้องเปลี่ยนสายหลายรอบ

ถ้าดูจากรูปด้านบน  Bakurocho เป็นสถานี JR ที่ใกล้โรงแรมที่สุด

ก็ต้องไปลง Kinshicho  แล้วก็ต่อไปลง Akihabara

แล้วต่อไป Ueno และต่อสายสีน้ำเงินไปลง Kita-senju 

แล้วก็ต่อไป kanamachi  แล้วก็ต่อไป shibamata

เฮ้อ…ถ้า งง ก็อย่าไปสนใจ ทำยังไงก็ได้ให้ไปถึงละกัน

---

เป็นไง เห็นแล้วเหนื่อยเลยมั้ย   จริงๆจากโรงแรม

ถ้ายอมเสียเงินนั่ง Metro ไปลง Ueno ก็คงง่ายกว่านี้

สงสัยเราชอบกินข้าวเหนียว เลยเหนียวหนึบหนับเลย

จริงๆอยากใช้บัตรให้คุ้มไง   แล้วถ้ามองในแง่ดี

เราก็จะได้เห็นสถานี และสถานที่อื่นๆบ้างไง  (จริงๆคืองกแหล่ะ)

---

เอาล่ะ เอาเป็นว่าไปถึงเหมือนกันแหล่ะนะ

เมื่อไปถึง Shibamata ที่เคยอ่านรีวิวป้าพนอจัน   ก็เลยอยากไป

มีร้านขายขนมเยอะ  บ้านเรือนก็ทรงโบราณ  และเป็นสถานที่ ที่ถ่ายทำภาพยนตร์

ที่มีดารารุ่นพ่อแม่เราอันโด่งดังเสียด้วย  เขาเรียก โทระซัง น่ะ (แต่ไม่รู้จักหรอก)

ประวัติความสำคัญอะไรก็ไม่ได้สนใจหรอก  แค่สนใจตรงที่มีบ้านเรือนแบบโบราณ  และมีแม่น้ำ

---

เดินออกมาจากสถานีรถไฟ  ก็เจอทันทีไม่ต้องเดินหา

ไม่ต้องหลงกันอีก  บรรยากาศที่นี่ ถ้าให้นึกถึงบ้านเรา

ก็คงเป็นตลาดร้อยปี  ที่สุพรรณล่ะมั๊ง  ขายขนมโบราณ  บ้านทรงโบราณ

และที่สำคัญนักท่องเที่ยวที่เห็นๆนั้น  มีแต่คนโบราณ  หาหนุ่มสาวได้ยากยิ่ง

---

เรื่องขนม  ก็น่ากินอยู่หรอก  แต่ราคาแพงอยู่เหมือนกัน

เลยกินแค่หอมปากหอมคอ

เดินชมไปจนสุด  ก็เดินหาแม่น้ำ

ที่เป็นเป้าหมายหลักของเรา   ถึงจะกระโพลกกระเพลกหาตั้งนาน

เพราะมีเนินบังอยู่เลยไม่เห็น  แต่ก็ไปถึงจนได้   แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย

---

เป็นสถานที่ที่สวยงามแบบเรียบง่าย   เห็นแล้วอยากมีบ้านแถวนี้

มานั่งเล่นริมน้ำแบบนี้  แม้กระทั่งอากาศหนาวมากๆ   แดดก็ไม่มี  เมฆบังเต็มไปหมด

และที่สำคัญคือ มีหนุ่มๆใส่เสื้อยืดแขนสั้นตัวเดียว มาวิ่งแบบไม่รู้หนาวเลย

บางคนก็ใส่ชุดวอล์มเฉยๆ  มาเป็นกลุ่มบ้าง  มาเดี่ยวบ้าง  แต่วิ่งกันเยอะจริงๆ

---

ข้างทาง จะมีต้นซะกุระปลูกเป็นแนวยาว

ช่วงนั้นเราไปตอนซะกุระบานเต็มที่พอดี  สีขาวโพลนเต็มไปหมด สวยจริงๆ

ไม่ค่อยมีคนเยอะ  ไม่แย่งกันถ่ายรูปด้วย    มันโรแมนติกมาก

แต่เราทำตัวอ่อนแอถึงขั้นเดินไม่ไหวเอาดื้อๆ  ให้สามีเดินลงเนินไปคนเดียว

ไปถ่ายรูปริมแม่น้ำ

ส่วนเรานั่งมองหนุ่มๆวิ่งดีกว่า (นี่คือแผนชั่วเราเอง555)

บรรยากาศมันติดตาจริงๆ   มองไปทางไหนก็สวยไปหมด

เสียอย่างเดียวมันหนาวเข้ากระดูก (เป็นคนขี้หนาว)

---

เราดื่มด่ำกับที่นี่นานพอสมควร  แต่ระหว่างแอ๊คชั่น

ตั้งท่าถ่ายรูปอยู่หลายรูป  ก็เห็นผู้ชายที่ใส่เสื้อยืดแขนสั้น

มาวิ่งที่นี่   ยืนด้อมๆมองๆพวกเรา    แล้วก็เดินมาทำท่าจะบอกว่าถ่ายรูปให้มั้ย

เราก็ตกใจว่าทำไมช่างใจดีแบบนี้  เราซึ้งในน้ำใจคนญี่ปุ่นจริงๆ

จึงได้รูปคู่ ถ่ายกับต้นซะกุระ มาอย่างไม่คาดหมาย

---

เราเดินดูบ้านเมืองแถวนั้น   แล้วสงสัยว่า ทำไมไม่มีถังขยะ

จะหาที่ทิ้งทีนี่ยากมาก   ต้องเก็บใส่กระเป๋าอยู่นาน   พอเจอถังขยะที

อย่างกับจะกลัวมันหายไป  ต้องรีบวิ่งเข้าใส่เพื่อไปทิ้งขยะ

---

รู้สึกมีความสุขกับที่นี่มากๆ  ขอแนะนำการเดินเล่นในที่ท่องเที่ยว

โดยส่วนตัวแล้ว เส้นทางที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เดิน  เราก็เดินนะ

แต่เดินเร็วๆผ่านๆ  แต่จะชอบออกนอกเส้นทาง

คือหาทางเดินที่ชาวบ้าน  คนในพื้นที่เขาเดินกัน  ไม่ใช่เส้นทางนักท่องเที่ยว

---

ออกนอกเส้นทางจนไปเจอ ร้านขายซูชิ  ที่ราคาถูกมากๆ  ร้านขายขนมอีก

จริงๆแล้ว ก็อยู่ด้านหลังสถานีรถไฟนี้เอง

แต่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่  เดินเข้า-ออกสถานี  ทางเดียว  ไม่ได้สำรวจว่ารอบๆมีอะไร

เราชอบมองหาร้านค้า  ที่คนในพื้นที่เขาซื้อกินกัน  มันจะถูกกว่าร้านที่ขายนักท่องเที่ยว

---

เราชอบร้านขนมร้านนึง  มีลุงเป็นคนขายอยู่หน้าร้าน

มีป้าทำขนมอยู่ด้านใน  ลุงถามเราเป็นภาษาญี่ปุ่นอะไรไม่รู้

เราไม่รู้เรื่องก็ ซอรี๊(sorry?) ไป   พอเขาใส่ถุงมาให้   เราก็เอาถุงออก   บอกไม่เอาถุง

ลุงเขาก็งงๆ  คุณป้าด้านหลังก็บ่นลุงใหญ่เลย    ดูจากสีหน้าแล้วไม่ได้หน้ากลัวหรอก

แต่ขำลุง    ประมาณว่าดูเกรงใจภรรยาดีจัง   นึกถึงซีรี่ย์ญี่ปุ่นเลย

เหมือนในหนังเลยฟังแบบซาวแทรค

ทุกร้านเลย แต่งตัวก็ต้องมี ผ้าขาวกันเปื้อน  โพกหัว  น่ารักอ่ะ

---

ถ้าเราเจอของถูก  หรือไม่ถูกแต่ไม่แพง   ก็จะแวะซื้อ

อย่างที่นี่เจอซูชิ กับขนม  ก็ได้ติดมือกลับไป เป็นเสบียงคลัง

เอาไปกินตอนดึก   หรือวันพรุ่งนี้  ทำให้ประหยัดค่าอาหาร

และได้กินของหลากหลายด้วย   แต่ต้องร่อนเร่แบกเจ้าพวกนี้ไปนี่สิ

---

มาประเทศนี้ อะไรๆก็ดีไปหมดแหล่ะ

เสียอย่างเดียว  อะไรๆก็แพงไปหมด   เฮ้อ…

ไอ้ที่บอกว่าถูกๆน่ะ คือถูกกว่าร้านทั่วๆไปนะ แต่ยังไงมื้อนึงก็เกินร้อยอยู่ดี

---

เราย้อนกลับไป ที่สถานี Kanamachi   เพื่อมุ่งสู่เป้าหมายถัดไปคือ Nippori

แต่ก่อนหน้านั้น  เราเจอร้านข้าวแกงกะหรี่ที่โปะด้วยโครอกเกะ

น่ากินดี  ไม่แพงมาก  ก็เลยลองกินดู  เดินเข้าไปในร้าน

เห็นมีเครื่องหยอดเหรียญอยู่   แต่ก็ไม่ยากเลย  มีรูปมีราคาบอกชัดเจน

ก็จิ้มๆ ใส่ตังค์  ตั๋วก็ออกมา  แล้วค่อยไปยื่นให้พนักงาน  นั่งรอ

แล้วก็ได้กิน  มีตังค์ซะอย่าง  อย่ากลัว

---

รสชาติแกงกะหรี่ที่นี่ อร่อยกันคนละแบบกับ Yoshinoya

แต่อย่างที่บอก ลิ้นเราเป็นพวกลิ้นจรเข้  ไม่รู้ลึกว่าของอร่อยต่างกันอย่างไร

รู้แต่ว่าอร่อย   ส่วนของสามีสั่งแฮมเบิร์ก  มีข้าวแยกต่างหาก  ก็อร่อยใช้ได้  ราคาไม่แพง

---

แต่มันเป็นอะไรไม่รู้  คนอื่นจะเป็นมั้ยไม่รู้นะ  เห็นอาหารญี่ปุ่นทีไร หิวทุกที 

มันน่ากินทุกอย่างจริงๆ  ทั้งการจัดแต่ง  เมนูที่เห็นชัดเจน  การแพคเกจ  หรือจานที่ใส่

แค่เห็นแต่รูปก็อยากกินแล้ว   คือทุกอย่างมันกระตุ้นให้อยากกินไปหมด   ถ้าไม่มีสติคงจะกระเป๋าแฟ่บไปแล้ว

---

แต่เนื่องจากเราใช้ Day pass ขึ้นลงกี่รอบก็ได้ ใน1วัน

เราจึงเรียกการเที่ยวแบบนี้กันเองว่า ชะโงกทัวร์ ทางผ่านสถานีไหน

ที่ชื่อน่าดู (ดูจากชื่อเอาเลย) ชื่อไหนพอใจ ก็ออกไปชะโงกดูว่ามีอะไร

ถ้าน่าสนใจก็เดินเล่นแถวนั้น

---

ดูบ้านดูเมืองเฉยๆ  เป็นการเที่ยวที่ชอบมากๆ  เข้าออกตรอกซอกซอย

ได้เห็นสิ่งแปลกสำหรับเรา   แต่ธรรมดาสำหรับคนแถวนั้น  มันได้อารมณ์ดี

รวมถึงพวกร้านที่เสนอห้องเช่าอะไรพวกนี้  จะหยุดยืนดูนาน

อยากรู้ว่าห้องประมาณนี้ เขาจะมีรูปด้วย  มันจะราคาต่อเดือนเท่าไหร่

---

มาต่อกันที่สถานี Nippori  เพื่อเดินเล่นย่าน yanaka ginza 

แต่ก็หลงอีกจนได้ แต่ไม่ซีเรียส  เราชอบเดินเรื่อยเปื่อยอยู่แล้ว

ระแวกนั้นมีสุสานเต็มไปหมด   แล้วก็มีสุสานของ ตระกูลโตกุกาวะ ด้วย

แต่บรรยากาศคล้ายๆที่ Ueno เพียงแต่มีสุสานล้อมรอบ

มีกลุ่มคนมานั่งกินนู่นนี่กัน ฮานามิ สังสรรค์กันใต้ต้นซะกุระ  น่าสนุกอ่ะ

---

บรรยากาศดีมาก  ไม่เหมือนสุสานเลย   เหมือนสวนสาธารณะมากกว่า

ที่สำคัญมันสวยมาก  ถ้าถามความชอบ  เราชอบที่นี่มากกว่า Ueno อีกนะ

เพราะไม่มีนักท่องเที่ยวมาก และไม่มีของขายเกะกะ

---

เราเดินกันไปเรื่อยๆ  ตามแผนที่ ที่ปริ๊นมา  และก็มีแผนที่ตามถนนบอกด้วย

ต่างกับที่เมืองไทยแม้จะมีแผนที่บอกเป็นบางจุด   แต่ที่สงสัยคือ  แผนที่ต่างๆ

จะมีคนมาดูหรือป่าวนี่สิ  เพราะมันเขรอะสกปรก ดูไม่รู้เรื่อง  ไม่กล้าแตะ

แต่ที่ญี่ปุ่นมันสะอาด  เหมือนมีคนมาปัดกวาดเช็ดถูประจำหรือป่าวไม่รู้นะ

หรือเป็นเพราะสภาพอากาศก็ไม่รู้

---

พื้นถนนก็ไม่มีหลุม ไม่มีท่อเปิด หรือแง้มเลย

ทำไมถนนเขาดูใหม่  เหมือนเพิ่งทำเลยนะ  ถึงแม้จะไม่ค่อยเจอถังขยะ

แต่ถนนก็ไม่ค่อยมีขยะ (แต่ก็มีนะ ก็ต้องมีบ้างแหล่ะ)

คือโดยรวมมันสะอาดเว่อร์  จะบอกว่าสะอาดพอๆกับสิงคโปร์ได้มั้ย (ยกเว้นย่านเกลังนะ สกปรกมาก)

---

แต่ก็มีส่วนที่ไม่เห็นด้วยเลยคือ  มีตู้หยอดเหรียญซื้อบุหรี่เกลื่อนเลย

บางร้านขายแต่บุหรี่ด้วยซ้ำ   แต่อยากรู้จริงเลยว่า  ที่หยอดเหรียญค่าที่จอดรถ มันใช้ยังไง

ยืนพิจารณาอยู่ตั้งนานแล้ว  ก็ยังไม่เข้าใจ  ค่าที่จอดรถก็แพงซะด้วยสิ

ไม่รวยจริงอย่ามีเลยรถน่ะ  ค่ารถอาจไม่แพงก็ได้นะ

เพราะผลิตเอง แต่ค่าที่จอดนี่ แพงกว่าค่ากินค่าอยู่ในเมืองไทยซะอีกนะนี่

อะไรๆก็หยอดเหรียญเกือบหมด  ลดแรงงานคนดี

อีกหน่อยคงมีหยอดเหรียญปุ๊บ  ข้าวแกงกะหรี่ออกมาเป็นจานเลยมั๊ง

---

ในที่สุดก็เห็นป้าย ตามที่อ่านรีวิวมาจนได้   แต่ที่แท้ก็ไม่ได้มีอะไรมาก

เป็นแหล่งขายของกระจุกกระจิกทั่วไป   แต่บรรยากาศเดินเล่น

ดูของสนุกเหมือนกัน  ราคาก็ไม่ได้แพงอะไรมาก

มาเจอหนุ่มนั่งเล่นเครื่องดนตรีชนิดนึง  ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร  แต่เพราะมาก

ฟังแล้วยังเคลิ้ม  เหมือนอยู่ในหนังเลย  ไม่ได้เปิดหมวกด้วยนะ นั่งเล่นเฉยๆ

---

เราออกจากสถานี Nippori ประมาณบ่าย 3โมง  เพื่อไปต่อที่ shinjuku

เพื่อซื้อตั๋วไป Hakone เตรียมไว้  ไม่รู้จะเตรียมทำไม  แต่เพื่อความอุ่นใจซื้อไว้ก่อนเลย

---

ในการขึ้นรถไฟฟ้า  เราได้อ่านรีวิวของคนอื่นมาบ้างแล้วว่า

คนญี่ปุ่นเขาจะไม่ใช่ Ladyfirst  ไม่ลุกให้ผู้หญิง ไม่ลุกให้เด็ก  ไม่ลุกให้คนท้อง

ไม่ลุกให้คนอุ้มเด็ก  แม้แต่คนแก่ก็ไม่มีลุกให้นั่งเลย

แต่เขาจะมีเก้าอี้สำหรับคนเหล่านี้โดยเฉพาะอยู่แล้ว  อยากนั่งก็ต้องไปนั่งที่ที่เตรียมไว้สิ

ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนไม่มีน้ำใจ  แต่เพราะมีที่นั่งเฉพาะสำหรับกลุ่มนี้อยู่แล้ว

และสำหรับคนสูงอายุ จะเป็นการดูถูก หาว่าเขาแก่จนยืนไม่ไหว

---

เราก็ไม่ค่อยเชื่อนะ  แหมคนแก่เดินมา จะไม่มีกะจิกกะใจลุกให้นั่งเลยหรอ

พอมาเห็นกับตาแล้ว ถึงเชื่อว่าเออมันจริงแฮะ   ขนาดคนอุ้มเด็กทารก เขายังต้องยืนเลย

แล้วไม่มีทำตาอ้อนวอน  หรือถือโทษโกรธคนนั่งเลยที่ไม่มีคนลุกให้

คนแก่ก็เหมือนกัน  ยืนเฉยเลย   ถ้ามีคนลุกให้ เขาอาจจะโกรธก็ได้นะ

ที่หาว่าดูถูกเขา  ว่าช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

---

แต่เราไม่ใช่ว่าอยากจะทำตามแบบนั้นหรอก   เพราะคิดว่าที่ประเทศไทย

ยังมีความน่ารัก  เรื่องความเมตตาอยู่มากกว่าเยอะ

แต่เราทั้งเจ็บเท้า เดินทั้งวัน  จะได้นั่งก็แค่กินข้าว   กับนั่งรถไฟเท่านั้น

ดังนั้นขอนั่งแช่   ไม่ลุกล่ะนะ  มันจำเป็นจริงๆ  ไม่งั้นขาเราคงอยู่ไม่รอดถึงวันสุดท้ายแน่

---

มาถึงสถานี Harajuku  ตั้งใจอยากมาดูสาวๆ แต่งคอสเพล

แต่เดินหาอยู่ตั้งนานก็ไม่เจอ   รวมถึงไม่เจอไอ้ซอยที่เขาเดินกันด้วย

ทั้งๆที่มันอยู่ใกล้สถานีนิดเดียว   แต่เดินอ้อมไปไกลเลย

ย่านนี้ไม่ได้มีอะไรที่เราพิศวาสเลย  ไม่ชอบแสงสี   และตึกเยอะๆ

อยากมาดูคนอย่างเดียวเลย   ของที่ขายก็ไม่มีอะไรที่สนใจ

ยกเว้นร้าน 105 เยน  ที่ให้เวลากับที่นี่นานทีเดียว  และนานเกินไปด้วย   แต่ได้ของมาไม่กี่ชิ้นเอง

---

อ๊ะ เดินออกมาจากร้าน 105 เยน  เจอแล้ว สาวๆแต่งชุดคอสเพลน่ารักๆ (เห็นด้านหลัง)

พอเดินมาด้านหน้า  เอิ่ม…ก็น่ารักไปอีกแบบนะ แต่เกิดคาดเท่านั้นเอง

---

วันนี้ตั้งใจเอาไว้ว่า ต้องกลับห้องเร็วๆ   เพื่อรีบนอน

พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ไป Edo wonderland ที่ Nikko

เพราะซื้อตั๋วไว้และจอง Spacia รอบ 8 โมงเช้า

---

ในรีวิวหน้า จะมีเรื่องตลก ที่ไม่ตลกในสถานการณ์จริง  แต่ย้อนกลับมามองแล้วมันก็รู้สึกขำ ให้อ่านกันนะคะ

---

เอาเป็นว่าเลิกตลกก่อน  คืนนี้กินซูชิที่ซื้อมาจาก Shibamata

กล่องใหญ่ 490 เยน กล่องเล็ก 199 เยน  ถือว่าถูกมากนะ

เมื่อเทียบกับซุปเปอร์มาเก็ตที่เดินมาหลายร้าน  จะเรียกว่าถูกกว่าที่ท็อปในไทยก็ไม่ผิดนะ

ภูมิใจได้ของถูกและอร่อยมีไรมั้ย

---

ค่ากินวันนี้

ขนมโมจิชาเขียว ที่ Shibamata         120 เยน

ขนม sweet potato Shibamata        130 เยน

ดังโงะเขียวราดถั่วแดงกวน                150เยน

โครอคเกะ  2ชิ้น                              98 เยน

(ร้านข้างหลังสถานีshibamata)

ซูชิ  (ร้านข้างหลังสถานีshibamata)   490 เยน

ซูชิ (ร้านข้างหลังสถานีshibamata)     199 เยน

Hamburg Curry                            390  เยน

Coroke Curry                               350  เยน

น้ำมะม่วง 1ลิตร                              128 เยน

รวม                                              2055 เยน

---

ซื้อกลับบ้าน

ซุปเปอร์มาเก็ตที่ Shibamata         498  เยน

ซุปเปอร์มาเก็ตที่ yanaka               433  เยน

---

รวมรีวิวเที่ยวโตเกียวทุกตอน

---